Yeni Hayat

🔥Bölüm 14🔥

Marinette
Yanaklarım kızarmaya başlamıştı bile.
-Marinette: Biz şuan neredeyiz?
-Adrien: Şirkette
-Marinette: Peki biri içeri girip bizim halimizi görse ne olacak?
-Adrien: Kucağımda oturduğunu görüp geri çıkacak.
-Marinette: Vay siz hangi akla hizmet ediyorsunuz acaba?
-Adrien: Adrien aklına
-Marinette: Maşallah ne güzel akıl...
-Adrien: Neden geceleri uyumuyorsun sen?
-Marinette: Yo uyuyorum ben. Ne alaka?
-Adrien: Eskidende böyleydi. Okul zamanlarında, geceleri hep ağlıyorsun... Şimdide, neden?
-Marinette: Bilmem, ruh bozukluğu işte
-Adrien: Psikolok ister misin?
-Marinette: En son babamın benim için tuttuğu psikolok intihar etmişti beni dinleyip
-Adrien: Gerçekten mi?
-Marinette: Evet
-Adrien: Bence...

*Kapı aniden açılır

-Chloe: Adrien!! Siz?...
Neye uğradığımızı şaşırmış, hızla Adrien'in kucağından kalkmıştım.
-Chloe: Babam seninle görüşmek istiyor!
-Adrien: Peki
-Chloe: Siz?!
-Adrien: Sevgilim
-Chloe: Ne demek?! Sen beni bırakıp, bunun gibi bir varoşla  mı olursun? Yazık...
-Adrien: Oh... Aynada kendine bakarsan varoşun kim olduğunu görürsün. Şimdi defol buradan! Ve bir daha benim Sevgilime bir laf edersen kadınsın diye hiç acımam... Sonun kötü olur!
-Chloe: Görürsün sen!! O geceyi unutmuşa benziyorsun ama ben unutmadım!!
Chloe kapını çarpıp gitmişti. Bense ne dediğini anlamaya çalışıyordum.
-Adrien: İyi misin?
-Marinette: Gece?
-Adrien: Bana güveniyorsun değil mi?
-Marinette: Güveniyorum
-Adrien: O zaman kim ne derse desin ilk önce bana sor.
-Marinette: Öyle bir gece oldu mu?
-Adrien: Olmadı.

...

4 saat sonra

Sevgilim arıyor...

Adrien: Neredesin?
Marinette: Biraz kafamı dinlemek istiyorum... Bir kaç gün olmam herhalde
Adrien: Neden?
Marinette: Yorgunum. Ruhum tükenmiş durumda
Adrien: Aramaları mı neden açmadın?
Marinette: Bilmem
Adrien: Yanında olmak istiyorum
Marinette: Yanlız olsam daha iyi... Hiç kimseyi istemiyorum şuan. Güle, güle...

Telefonu sessize alıp bir kenara attım. Ah çok sessiz... Huzurlu...

...

Bir kaç saat sonra
Kaldığım otel odasının kapısı çaldığında yemek siparişimin geldiğini düşünüp kapıya gitmiştim.
-Marinette: Yemeğim... Adrien?
-Adrien: Yanında olmak istiyorum demiştim.
-Marinette: Sen beni nasıl buldun?
-Adrien: Orasını boş ver.
-Marinette: Yanlız olmak istiyorum
-Adrien: Tamam
Deyip içeri girmişti. Anlamıyor bu adam beni. Beni kucağına aldığında şaşkınca ona bakmıştım. Yatağa yavaşça bırakmış ve eliyle gözlerimi kapatmıştı.
-Adrien: Uykuya dalana kadar böyle duracağım.
Diğer eliyle saçlarımı okşadığında tüm vücudum uyuşmaya başlamıştı.
-Marinette: Ben
-Adrien: Şşşş sessiz ol... Uyu

...

Gece 03:40
Uyudum mu ben? Kabus görmedim...
Rahat uyudum... uzun zamandır böyle uyumamıştım. Ve yanımda kendinden geçmiş Adrien'i gördüğümde gülümsemiştim.
-Marinette: Adrien...
-Adrien: Marinette? Oh iyi misin?
-Marinette: Bir şey yapa bilir miyim?
-Adrien: Ne?
Karnının üzerine çıkıp oturduğumda uykulu gözleri kocaman olmuştu. Eğilip ilk dudaklarına öpücük bırakmıştım.
Yaptığım şeye gülümsemişti, daha sonra boynundan öptüğümde şaşırmış ve aval, aval bana bakmıştı.
-Adrien: Kaşınma...
-Marinette: Sadece teşekkür ettim
Eğilip ona sarıldığımda kolları belime dolanmıştı.
-Marinette: Belimi sıkmasan
-Adrien: Üzgünüm. Ama fesat biriyim
-Marinette: Pis ya...