Yeni Hayat

🔥Bölüm 6🔥

Marinette
Ah sıkıldım artık. Bir şey yapmadık ki... Sebepsizce bu azarları yiyorum ben.
-Marinette: Ya yemin ederim kötü bir şey yok.
-Lisa: Çok ayıp bu!
-Adrien: Yeter Lisa! Bi bok yaptığımız yok. Sende haddini aşma. Bu evde sadece temizliğe bakıyorsun o kadar. Bizim üzerimizde bir yetkin yok!
-Lisa: Ama...
-Adrien: İşine bak!!
-Lisa: Peki, Adrien bey
Adrien kolumdan tutup peşinden sürüklemeye başlamıştı beni.
-Marinette: Kolum kopacak şimdi!
-Adrien: Senin yüzünden
-Marinette: Ha?! Ben mi?!! Sen beni zorla o odaya sokmadın mı?!!!
-Adrien: Sus artık.
-Marinette: Bıraksana beni!
-Adrien: Senin suçun! Ve bundan hiç kimseye bahsetme!!

...

2 gün sonra

Sonunda 2.ci ders de bitmişti.
-Luka: Mari, aç mısın?
-Marinette: Hayır.

*Karından gelen sesler

-Marinette: Gülmesene!
-Luka: Tamam, tamam hadi gidelim.
-Alya: Ş*refsizler!! Beni unuttunuz!
-Luka: Unutmadık. Hadi gel
-Alya: Terbiyesiz p*ç
-Luka: Kızma ya
Luka kolunu Alya'nın omzuna atıp özür dilemeye başlamıştı. Onların bu hali çok sevimli gözüküyordu. Bir kaç adım önümde oldukları için arkadaş onları izliyordum.

Yine yanlızım... Bu his benim sonum olacakmış gibi geliyor...

-Adrien: Neyin var?
-Marinette: Ha?
-Adrien: Modun düştü bir an. 2 saattir sana bakıyorum cam kenarından.
-Marinette: Babamı özlüyorum... Yanlızım, yanlız hissediyorum.
-Alya: Mari?
-Adrien: Benimle gel
-Alya: Gel hadi!!
Adrien kolumdan tutup peşinden sürüklemeye başlamıştı yine. Ah bu durumdan sıkıldım artık.
-Marinette: Nereye?
-Adrien: Bekle ve gör.

Bir kaç dakika sonra okulun çatısına çıkmıştık.
-Adrien: Gel hadi
-Marinette: Korkuyorum.
-Adrien: Elimden tut.
*elini uzatır
-Marinette: Korkuyorum
-Adrien: Yanındayım.

10 dakika sonra
-Marinette: Ders?
-Adrien: Boş ver dersi. Neyin var?
Sanki kalbim bu soruyu bekliyordu. Sorduğu soruyla ağlamam aynı anda olmuştu.
-Adrien: Sakin ol, Mari'cik. Söyle neyin var?
-Marinette: Kötü hissediyorum. Eskiden kötü hissettiğimde hep babama sarılırdım. Ona sarılıp uyurdum saatlerce. Şimdi o yok... Artık hiç kimsem yok.
-Adrien: Hey üzülme lütfen. Bi bana baksana. Babam var... Ama sanki yok.
Adrien bir anda bana sarılmıştı. Kafamı omzuna koyup sessizce öyle durdum. Kokusu çok güzeldi.
-Adrien: Seni anlıyorum. Çünkü senin gibi hissediyorum... Şimdi sana diyeceklerimi unutma! Çünkü bir daha böyle bir şey olmayacak. Üzgün olduğunda bile yanında hiç kimse olmayacak. Dik dur! Ağlama! Göz yaşı zayıflıktır! Çünkü insanlar seni asla anlamayacak kadar kibirli ve egoludur. Ağladığında bile sana ezik gözüyle bakarlar. Anladın mı? Asla ama asla güçsüz olma
-Marinette: Tamam... Peki sen? Neden yanlız hissediyorsun?
-Adrien: Ben? Annem... Ah boş ver... Şimdi ders
İlk kendi kalkmış, daha sonra elini uzatıp kalkmama yardım etmişti.

...

Okul çıkışı
Çantamı alıp hızla okuldan çıkıyordum.
-Luka: Hey, Mari!
-Alya: Neyin var?
-Marinette: Benim mi? Hiç bir şey
Deyip kocaman gülümsedim.
-Luka: Üzgünüm. Sorun ne? Gerçekten yanlış yaptıysak...
-Marinette: Sorun yok. Şuan iyiyim.
-Alya: Mari? Neden tuhafsın?
-Marinette: Sana öyle gelmiştir.
-Luka: Öyle  olsun... O zaman sabah bir şeyler yapalım mı?
-Alya: Olur
-Marinette: Tabi
-Luka: Sinemaya ne dersiniz?
-Marinette: Tamam deriz.

...

Eve geldiğimizde Adrien hızla yukarı çıkmıştı. Neyi var bu çocuğun?
Yavaş adımlarla odama çıkıp üzerimi değişmiştim. Karnımı doyurmak için aşağı indiğimdeyse Adrien'in evden çıktığını gördüm.
-Marinette: gerizekalı

...

Gece 00:45
Saat olmuş gecenin 1.i ben hala matemetik çözüyorum.
Çok zor!!! Bu ne soru ya?! İnsanım ben, insan!! Bunu profesör bile yapamaz! Allahın malları sizin yaptığınız testi ben!!
-Marinette: Sakin ol Mari! Yapa bilirsin

*Tekrar teste bakar

-Marinette: Yapamam!!!! Hayır yapacaksın!! Yapa bilirsin
-Lisa: Küçük hanım?
-Marinette: Efendim?
-Lisa: Birisi sizi arıyor
Lisa telefonu bana uzatıp odadan çıkmıştı.
-Marinette: Alo?
-Adrien: Ben... Öldü...
-Marinette: Adrien?
-Adrien: Öldü... Ben... Yaptım
-Marinette: Kim?! Neredesin?
-Adrien: Bana yardım et...
-Marinette: Konum at. Geliyorum. Gizlice evden çıkarım.
-Adrien: Ben... Yaptım. Öldürdüm!!

...

Taksiye 100 dolar uzatıp etrafa baktım. Neresi burası? Büyük bir ev. Evin 5 metir ötesinde mezarlıklar var. Korkuyorum...
-Marinette: Adrien?
Açık olan kapıdan içeri girip etrafa baktım. Eski bir yerdi..

*Ağlayış sesleri

-Marinette: Adrien? Bu kokuda ne?
Mide bulandırıcı koku vardı evde.
Biraz ötede minik bir ampulün  aydınlattığı yerde Adrien yerde oturmuş ağlıyordu. Koşarak yanına gitmiştim.
-Marinette: Adrien bana bak! Ne oldu Söyle hadi...
-Adrien: Ben...
-Marinette: Söyle hadi.. Ne oldu sana?
Parmağıyla arkaya bakmamı işaret etmişti.
Şaşkınca dönüp arkaya baktığımda dönüp kalmıştım.
-Marinette: Sen... ne yaptın böyle??

...

Helloo. 5000 yıldır gelmeyen böldü geldi.

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum

Seviliyorsunuz💛