🔥Bölüm 7🔥

2.3K 179 333
                                    

1500 kelimelik bölüm. Çıldırın huhuhh🥳🥳

Marinette
Korkuyla Adrien'a bakmıştım.
-Marinette: O...
-Adrien: Ben... Yanlışlıkla... Bilmedim..
Onunla birlikte ağlamaya başlamıştım. Ve korkuyordum. Onu öldürmüştü. O babasını öldürmüştü. Şuan Gabriel ölü bir şekilde yerse yatıyordu..
-Adrien: Ben yaptım!! Benim hatam!! Ben yaptım!!
Yanında olan silahı eline alıp kafasına tuttu.
-Adrien: Hatamı ödeyeceğim!!
-Marinette: Hayır, hayır! Yapma!
-Adrien: Değersizim! Ben aptalın tekiyim.
Yavaşça eline dokundum.
-Marinette: Hayır... Değerlisin... Benim için değerlisin. Şimdi bana ver silahı... Ver bana hadi
Elindeki silahı alıp kenara attım. Ona sarılıp sakinleşmesini bekledim.

...

1 hafta Sonra
Elimdeki su dolu bardakla odama çıktım.
-Marinette: Adrien? Uyanıksın biliyorum...
Yanına gidip sessizce yatağın kenarında oturdum.
-Marinette: Hiç mi konuşmayacaksın?
O olaydan sonra hiç konuşmamıştı. Gabriel'in ölüm haberi ülkede yayılmıştı. Gabriel amca ünlü bir iş adamıydı. Ama Gabriel'in ablası, Yani Emma teyze Adrien konusunu kapamıştı. Herkes Gabriel'in beyin trafik kazasında öldüğünü  sanıyor. Gerçek ise bambaşkaydı.
-Marinette: Lütfen ilacını iç artık... Ah peki... O zaman sana sarılıp uyumama izin verir misin?
Bir kaç saniye sonra bana doğru dönüp kollarını açmıştı. Sessizce yanına uzanıp bana sarılmasına izin vermiştim. Zaten her günüm böyleydi. Benim odamda kalıyordu. Ve her gece bana sarılıp uyuyordu. Nedenini bilmem ama ona iyi geldiğim belliydi.
-Marinette: Yarın dışarı çıkmak ister misin?
-Adrien: ...
-Marinette: Peki... Belki pikniğe falan gidelim?
-Adrien:...
-Marinette: Konuşmayacak mısın hiç?
-Adrien:...
Gözyaşlarım akmaya başlamıştı bile. Burnumu çekip sessiz olmaya çalışmıştım. Ama olamamıştım.
-Adrien: Ağlama...
-Marinette: Bir an önce iyi ol lütfen...
Bir kaç dakika sonra kendimi uykunun kollarına bırakmıştım.

-Adrien: Seni seviyorum...

...

6 yıl sonra
(Şimdi diyeceksiniz ki Mari bir an önce iyi ol dedi de bu kadar sonra değil... 6 yıl geçmiş ldkfkfk)

Kırılma noktası... Her şeyin değişmişti. O eskisi gibi değildi. Şuan O kendini işine kaptırmış ünlü bir iş adamıydı,Bense ünlü bir model. Hayat bizi hiç beklemediğimiz kadar değişmişti. Hâlâ aynı evde yaşıyorduk ama iki yabancı gibi. O benim yüzüme bile bakmıyordu. Geçmişi unutmuştu. Onu tanıyamıyordum bile, o kadar sert, o kadar kalpsiz olmuştu ki...
-Luka: Mari? Beni duyuyor musun?
-Marinette: Ah üzgünüm.
-Luka: Hadi üzerini değiş. İkinci çekim başlıyor.
-Marinette: Peki.

Üzerimi değişip geri döndüğümde Alya'yı görmüştüm.
-Marinette: Ah!! Doktorumuz gelmiş
Alya kalbimi hedef alarak parmağıyla uzaktan ateş açmıştı.
-Marinette: Ah... Kalbimden vuruldum. Yokmu doktor?
-Alya: Buradayım canım...
-Luka: Tamam, tamam. Alya biraz bekle çekimler bitsin.
-Alya: Bekliyorum. Zaten 2 saat boşum.
-Marinette: Çabuk dönmeye çalışırım.
Muah
-Alya: Muah, Mari

...

Akşam
Ay sonunda arabamla eve gidiyorum. Çok yorgunum.

Minik ve öfkeli arıyor...

Marinette: Alo?
Daisy: Seni çok özledim
Marinette: Bende seni bitanem
Daisy: Ne zaman gelirsin?
Marinette: Um... Nasıl yapalım... Ben gelip seni alayım bu gece benimle kal
Daisy: Gerçekten mi?
Marinette: Gerçekten
Daisy: Peki. Bekliyorum
Marinette: Öptüm minik..

Yeni HayatHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin