내 친구는 내 최고의 적 (My Pal Is My Greatest Nemesis)

2 장(Chapter 2)

Author's Note:

Mianhae :( ngayon lang naka update but I will do my best to keep in touch. hehehehe thanks for reading my story.

Sorry

Dahil weekend ngayon it means foodtrip day ko. Actually basta weekend around 9 na ako gigising minsan nga hapon na ako magising dahil sa kakastream ng music videos.

Nagstrech muna ako bago ginawa ang morning rituals ko.

Then bumaba na ako para mag breakfast.

" joh-eun achim aniya." Good morning nay. Masiglang bati ko kay nanay Meredith.

" neodo joh-eun achim-iya." Good morning too. Tugon niya sa akin.

Nagsimula na akong kumain tapos nagtoothbrush at nagbihis para sa aking food trip.

I just wore a simple high waist pants and a white long sleeves with a light brown coat. For the footwear I decided to wear a white rubber shoes.

I checked my phone first. Pero walang ni isang message si Lein para sa akin.

I just sighed in disbelief.

Nagpaalam muna ako kay nanay Meredith bago ako umalis. Pero nabigla ako ng sumulpot sa aking harapan si Lein!

"Uhm. May kaylangan ka Lein?" Takang tanong ko sa kanya.

Take note matchy-matchy kami. Gosh I hate this coincidential incident.

"Ne! Actually gusto kong samahan ka sa food trip mo you know im craving for some corndogs." Napakamot siya sa kanyang ulo dahil sa sinabi niya.

Baka may kuto na siya?
Or baka dandruff?

Pero ang loko hindi nagsorry nakalimutan niya ata ang ginawa niya sa akin kahapon.

Thinking what happened yesterday makes my eyes watery. Pero siyempre charot lang baka mapansin ni tipaklong hehehehe.

Hindi na ako umangal at pinasama ko na siya.

" cheos beonjjae mogjeogjineun yumyeonghan kape syob-in Lein-ibnida."  First destination will be at a famous cafe shop Lein. Sabi ko sa kanya para hindi siya magtaka.

Tumango lang siya sa akin bilang pangsang-ayon sa plano ko.

Nagorder ako ng isang chocolate frappe at bumalik na sa table. Hindi na ako nagabalang bilhan si Lein dahil hindi siya umiinom ng ganito.

Pagkatapos namin bumili ng frappe ay pumunta na kami sa isang food stall sa may unahan ng cafe. I'm craving for sweet and spicy fried chicken kaya ito ang 2nd destination namin.

'Lein, kakain muna tayo ng sweet and spicy fried chicken then ikaw na mag lead kung saan mo gusto." Ani ko sa kanya pero yung tingin ko ay nasa mga food stall.

"No it's ok, ikaw nalang pumili i'm fine with that Zail." Pangsang-ayon niya sa akin.

Siya na rin ang nagpresintang mag order.
Pagkatapos ay bumalik na siya sa inuupuan namin na may dala-dalang dalawang serving ng fried chicken.

I didn't expect na ganun karami yung binili niya. Kasi sa isang serving twelve pataas tapos malaki yung meat edi dumoble kasi dalawang serving ang binili niya!

Instead na maguusap kami ay kumain nalang ako ganun din siya.

Habang kumakain ako ay hindi ko napigilang maalala ang ginawa ng luko kahapon pero you know what's worst? Ni hindi nagsorry ang tipaklong.

Ni text wala, I deserve a explanation! Eh kasi iniwan lang niya ako sa ere tapos ngayon magpapakita siya sa akin lintik siya!

"Next destination will be, you know something like sweets? Kaya kung ayaw mo maghahanap nalang ako ng ibang destination." Sabi ko sa kanya para aware naman siya.

"No, it's fine with me Zail." Tugon niya sa akin.

Then hindi na siya nagsalita pa, hindi ko na siya pinatulan kasi pangit lang ang papatol sa kanya.

Then naalala ko na nagcra-crave siya sa corndog so I decided to change the next destination instead doon sa mga sweets sa food stall nalang kami yung nagtitinda ng corndogs.

Nabigla siya siyempre kasi iba yung daan na tinatahak namin tangek akala niya siguro magogoodbye na siya sa virginity niya ewwwss.

"Zail are you sure na we're not lost? Diba sa kabila yung ano cafe na puros pastries ang binebenta? Am I right?" Takang tanong niya sa akin.

"I forgot chinange ko yung next destination natin malapit lang din kasi yung stall na nagtitinda ng corndogs." Ngumiti ako ng peke sa kaniya dahil sariwa pa rin yung ginawa niya sa akin kagabi.

"Uh, okay." Utal-utal niyang tugon sa akin.

Hindi na ako nagsalita pa at nagpatuloy nalang sa paglalakad para madaling makaabot sa stall.

Umorder na ako ng dalawang corndog na may konting cheese para kay Lein at dalawang cheese corndog para sa akin.

Binigay ko muna yung kay Lein bago kainin yung akin.

Pero nabigla ako kasi bigla nalang siyang tumayo at nagpaalam na may bibilhin daw. Tumango nalang ako bilang pagsang-ayon para iwas gulo ghorll.

Pinagpatuloy ko nalang ang pagkain at pero hindi pa rin talaga ako nakuntento at bumili pa talaga ako ng dalawang corndogs.

Alas singko na ng hapon pero wala pa rin si Lein. Medyo nag-alala na rin ako baka kasi napano na siya medyo madilim kasi yung daan na tinahak niya.

Pero kaya niya ang sarili niya kumpara sa akin. Baka marami lang siguro ang bumili at mataas ang pila.

After 10 decades of waiting dumating na din si Loko the tipaklong. Na may dalang paperbag.

"Anong binili mo?" Tanong ko sa kanya.

"U-h, its nothing just dont mind it Zail." Ani niya na sinamahan niya pa ng isang matamis na ngiti.

"O-h okay. Tara na?" Pag-aya ko sa kanya baka kasi gagabihin kami sa paguwi.

Nagsimula na kaming magligpit at tuluyan ng umalis sa inuupuan namin kanina. Napagdesisyunan namin na mag bus nalang kasi mas safe at makatipid pa kami ng pamasage.

Hindi na rin ako umangal kasi may point namin din yun. Pinauna niya akong sumakay at pagtingin ko sa mga upuan ay isa nalang ang bakente.

Pero bago pa ako makapagoffer kay Lein inunahan na niya ako.

"Zail ikaw na ang umupo dito lang ako sa gilid mo." Pag-ooffer niya sa akin

"Okay lang? Baka kasi pagod ka na gusto mong umupo?" Pagalinlangan kong tugon.

" ya! du bun-i anj-eusigessseubnikka?" Hey! The two of you do you want to sit? Naiiritang ani ng bus driver.

Napagdesisyunan ko nalang na umupo para hindi na makaabala at ng makauwi na sa unit ko.

Sabay na kaming pumasok ni Lein sa pinto ng building siyempre alangan sa bintana? Hinatid niya muna ako sa unit ko pero bago pa siya umalis ang niyakap niya ako at binigay niya yung dalang paperbag niya.

Pero akala ko aalis na siya hinalikan niya muna ako sa pisngi at may sinabi muna siya sa akin bago umalis at iniwan niya akong tulala.

Flashback...

"Uhm Zail sandali." Aniya na parang kinakabahan.

Niyakap niya ako tapos hinalikan sa pisngi.

" eoje tteonaseo mian haeyo. gingeub sanghwang-i balsaenghaessseubnida. joesonghabnida. jeoleul yongseohae jusigileul balabnida." I'm sorry Zail for leaving you yesterday.There's an emergency im so sorry.I hope that you can forgive me.

Isa lang ang nararamdaman ko.

Masaya.

Dahil.

Nag sorry siya sa akin.