ne in another life alintisi kardesim sensin o, bokuaka.

Hayır

-

Bokuto elinde ki çiçekle, Akaashi'in yanına gidiyordu.

Aslında çiçek bahçeden koparılmıştı ama gecenin bu saatinde hazır çiçeği nerden bulabilirdi ki?

Çiçeği kopardığı için, içten içe kendine kızıyordu. Onun için üzülmüştü Bokuto. Bir tanecik güzel bir güldü ama yine de minik kalbi üzülmüştü. Bu yüzden sürekli olarak çiçekten özür diliyordu.

Bir tane de olsa, Bokuto onu koparmaması gerektiğini biliyordu.
Yarın yeni bir tane ekeceğini aklına not etti.

Akaashi'in odasına gelince, kapıyı yavaş bir şekilde tıklayıp bekledi. Gülü arkasına sakladı ve yüzünde ki güzel gülümsemesi ile kapıya baktı.

Bir iki dakika bekledikten sonra, kapının ardından sesler geliyordu.
Akaashi kapıyı açtığında, karşısındakinin Bokuto olmasını planlamıyordu.

Gözünü ovuşturarak, uykulu sesiyle konuşmaya çalıştı. Hala rüya gördüğünü düşünüyordu.

Aslında Bokuto'un gelmesi pek şaşırtıcı değildi. Ama Akaashi'in gördüğü rüyadan sonra gelmesi şaşırtıcıydı.

"Hm? Bokuto-san... Bu saatte ne işin var? Kabus mu gördün yine?"

Bokuto, küçüklüğünden beri ne zaman kabus görse birisine sarılarak uyurdu. Bu kişi genellikle Akaashi olurdu.

"Hayır... Uyandırdım seni değil mi? Özür dilerim. Yarın konuşuruz, sen uykuna dön en iyisi."

Bokuto, tam arkasını dönüp gidecekken Akaashi onu pijamasından tuttu.

"Uyandırdın çoktan, ayrıca eskiden böyle şeylere takılamazdın sen. Gecenin köründe mesaj atıp beni kaldırıyordun ya hani?"

Akaashi, artık uykusunun geri gelmeyeceğini biliyordu. Bir kere uyandı mı, daha da uyuyamazdı.

Bokuto, Akaashi'in dediklerine üzülmüştü. Ne zaman mesaj atsa genelde hemen cevap verirdi. Uyumamış diye düşünürdü.

Üzüldüğü belli olan yüzüyle yere doğru baktı Bokuto. Akaashi, karşısında ki gencin yüzünü gördükten sonra dediklerine pişman oldu.

Baykuşa benzeyen ama minik bir bebekten farkı olmayan adama doğru yürüdü ve ona sarıldı Akaashi.

Son zamanlarda sürekli sarılıyorlardı. Bundan şikayetçiler mi?