O gün esmer, normal, ama çok huzurlu bir gün geçirdi. Şimdiden ev halkına alışmış, ve tanıdığı kişileri çok sevmişti. Hepsinin Koreli olması, işi kolaylaştırıyordu.
Hoseokla evi gezip önemli bilgileri öğrendikten sonra, gün batımına doğru odasına döndü, odasının manzarası gün batımının eşsiz güzelliğini keşfetmek için en iyi yerlerden biriydi. Ve o, evin en çok bu kısmını sevmişti.
Akşama doğru yatağa uzanmış tavanı izleyerek kafasında olan düşüncelerle savaşıyordu. Annesinin yokluğunu farkedip etmemesiydi asıl konu. Etmemesi imkansızdı. Peki neden hiç aramamış, hiç mesaj atmamışdı?
Her anne çocuğunu sevmez miydi?
Onu kendi iç savaşından ayıran kapısının çalınmasıydı.
"Buyrun?" diye kalın sesi ile karşılık verdi. Ama samimi çıkmıştı sesi.
"Bay Kim,babanız sizi yemeğe çağırıyor."
Gamzeli genç üzerinin iyi olduğunu düşünüp kapıya yöneldi ve açıp karşısındaki mini siyah bir etek ve düz beyaz gömlek giyen kıza gülümsedi.
"Geliyorum şimdi, ve bana sadece Joon deyin lütfen."
"Ah peki,bende Leena," kızda ona kocaman gülümsemesini sunduktan sonra Namjoonun görüş alanına odasından çıkan Jin girmişti. Kıza tekrar gamzesini gösterdi ve Jinle birlikte aşağı inip, kocaman masanın en başında tek başına oturan babasını gördü. İkiside babalarının bir yanına gelip oturdular.
"Ee anlaştınız mı ikiniz?"
Sarı saçlı olan diğerine hiç izin vermeden gülümseyerek cevap verdi.
"Harika anlaştık, umarım öyle devam eder."
"Aynen baba, keşke bizi daha önce tanıştırsaydın."
"Anca şimdiye denk geldi oğlum, Jinnie sende yarın Namu'ya okulu tanıtır, arkadaşlarınla tanıştırırsın."
Namjoon gamzeleri ile birlikte Jin'e baktıkta Jin'in yüzünde aynı öğlen olduğu gibi bir ifade gördü. Gülümsemiyor, cevap vermiyordu. Küçük bir baş sallaması sunup, geçiştirdi babasını. Yaptığı tek şey, sadece karşısındaki tabağın ince detaylarını ezberleyecekmiş gibi gözlerini dikmekti.
Sahi ne bu haller?
Neyi var bu sarının?
