Sonradan güncelleme start;
Buralar neden bu kadar cringe olmuş..
Sonradan güncelleme end.
Nabersiniz?
Fazla hızlı gittiğimi düşünüyorum, olabilir umrumda değil.
Ehe..
İyi okumalar..
Ay çocuğunuz sizi seviyor.
Namjoon okul müdürünün kapısının önünde durmuş, içeriden çıkacak öğretmeni bekliyordu. Bu odanın önünden geçen her öğrencinin tren görmüş öküz gibi ona bakması alıştığı bir durumdu ki, eski okulunda da bu durumla karşılaşıyordu. Özellikle bir kaç öğrencinin elinde onun model olduğu markanın dergisini görmesi, asla çok belli olmayan egosunu azıcık yükseltmişti. Sonunda okul zilinin kulakları mahveden o sesinin duyulması ile tüm öğrenciler sınıflara doluştuğunda, koridorda çok az insan kalmıştı. Kısa süre sonra, hocanın odadan çıkıp gülümseyerek yürümesi ile, uzun boylu da onun peşine takılıp, yeni sınıfına doğru yol almıştı.
Sınıf kapısına vardıklarında içeriden gelen sesi duymak çok kolaydı. Büyük ihtimalle içeride klasik görüntü vardı, hocanın gelmediğini düşünüp boş ders için sevinen lise çocukları.. Bazıları yanlızlıklarına gömülmüş, ya kitap okur, ya uyur, ya da boş boş etrafa bakarken, sosyal olup her konuya anında dalanlar ise grup grup bir köşeye dağılmış konuşuyorlardı işte.
İkili içeri girdiklerinde, öğrenciler - hocayı gördüklerine pek sevinmeyenler ve sessizlik olduğu için sevinenler - yerlerine geçerek şaşkınlıkla, sınıf hocalarının yanındaki esmere baktılar. Bazıları az önce koridorda görmüş olsa da, bazıları şimdi farkediyor. İçten içe mutluluk çığlıkları atıyordu.
Hoca çantasını masasına bırakıp, kollarını önünde sabitleyerek önce sınıftakileri selamlayarak konuşmasına başlamış, ardından, ders boş olarak heveslenenler için kendini açıklama gereği bulmuştu.
"..Geç kalmadım,müdürün odasındaydım."
Sonra tek eliyle tahtanın önünde bekleyen Esmer çocuğu işaret etti,
"yeni sınıf arkadaşınız, Namjoon kendini tanıtdıktan sonra.."
Sınıftaki boş yerlere baktı ve tekrar bekleyen gence döndü.
"SeokJin'in yanına otur lütfen."
SeokJin? Nerde lan benim sarışınım?
Salak aynı sınıftayız demişti ya bak en arkada.
Sarışının olduğunu kabul ettin yanii.
O benim kardeşim aptal.
Kes lan.
İç sesi ile olan savaş kısasüreli ateşkesle sonlanırken, kendini tanıtdıktan sonra, Seokjin'i tanıdığı için direkt geçip onun yanına oturdu.
En son sıra.
Tüm sınıf ağızları açık bir şekilde Namjoon'un Jin'in yanına nasıl sormadan oturduğuna hayret etselerde, esmer sınıfa göz gezdirerek Hocaya döndü.
İlk ders gayet iyi geçmişti, işledikleri konular Namjoon'un ezbere bildiği konulardı ve bundan dolayı onun için zor olmadı. Ayrıca Jin'le birlikte durmadan bir birlerine gülümseyerek, sorularda en aktif cevap veren ikili oldular.
Belliydi, Jin de okulun iyi çalışan öğrencilerindendi.
Ders bittikten sonra hocanın çıkmasıyla herkes resmen ışık hızıyla Namjoonun etrafına toplandı. Ona yöneltilen sorulara takmadan yerinden kalkıp sınıftan çıkan Jin'i izliyordu esmer.
"Sen okula ilk geldiğin andan şanssızlık yaşadın, ah Kim Seok Jin ile oturmak mı? Hoca bunu senin gibi ünlü birine nasıl yapar? Benim yanım boş, istersen otura bilirsin oppa."
Herkesin bakışkarı tüm kelimelerini sadece bir kaç saniyede, tatlılık yaparak ortaya döken kıza döndü. Tam sınıftan çıkmak üzere olan Seokjin'in bile...
"Anlamadım?"
Esmer ne kızı, ne de dediklerini sevmemişti, özellikle Jin'in bunu duyması kötü bir durumdu. Geleceğin psikoloju olarak böyle bir kanıta varmıştı.
"Diyorum ki, onun yanında oturmak istemezsin benim yanıma geç, hm?"
"Niye istemezmişim?"
"Niye istersin ki, kimse onun yanında oturmak istemez."
"Teklifin için teşekkür ederim, ama ben yerimden gayet memnunum."
Namjoon herkesi kenara çekerek,hızla sınıftan çıkan sarının arkasından gitti.
"Pişt, Sarışın beklesene beni!"
"Sınıfa dön Namjoon,ders başlayacak birazdan."
"Yeni girdik tenefüse, ve sen ne olacaksın? Bi dursana konuşalım.."
SeokJin dolu gözlerini esmere belli etmemek için ani bi refleksle sildi,hızlı adımlarını durdurup arkasına döndü.
"Ne konuşacağız?"
Namjoon onun yanına gelip derin nefesler aldı.
"Bak dinleme onl-"
"Haklılar.."
Küçük çaplı bir sessizliği bozmak için tekrar konuştu büyük olan.
"Haklılar, kimse benimle oturmak,konuşmak ve ya arkadaşların yaptığı şeyleri yapmak istemez."
"Peki sebebi?"
"Emin ol... bende bilmiyorum.."
Elleriyle yüzünü kapatıp durduramadığı göz yaşlarını bırakmıştı sonunda.
"Ağlama" diyebildi esmer sadece, konuyu bilmiyordu ki.. Karşısındaki ağlayan büyüğünü kendine çekti ve onu göğsüne yasladı.
