Son.

ZİYARET

ŞİMDİKİ ZAMAN...

Hastayı kaybettik... Hastayı kaybettik...

-"Teyze hadi geç kaydık " diye bağıran yiğenimin sesiyle gözyaşlarımı sildim ve aşağı indim.

-"Geldim işte ne kadar sabırsızsınız." diye söylendim ve ayakabıllarım ile kabanımı giydim.O sırada İzel'de Can'ın kabanını giyindiriyordu.En sonunda onlarda hazır olduğunda evden çıktık ve arabaya doğru ilerlemeye başladık.Vakit kaybetmeden arabayı açtım ve sürücü koltuğuna geçtim.İzel,Can'ı çocuk koltuğuna oturtunce en sonunda gitmeye hazırdık.

************************************

Hastanenin tabelasını gördüğümde içimde her zamanki gibi huzursuzluk oluştu.Otoparka girdiğimde bulduğum ilk boş yere geçtim ve arabayı park ettim.Arabadan indiğimizde Can'ın bir elini ben diğer elini İzel tuttuyordu.O sırada Can konuşmaya başladı;

-"Anne Ayşim teyzem ne zaman buydan çıkıcak ?" diye soran yiğenime baktım.İzel ona şefkatle gülümsedi ve küçük ellerine bir öpücük kondurdu aynı anda yiğenim sorusunu da cevapladı;

-"Bugün çıkacak annecim.Ayşim teyzen bundan sonra hep bizimle olacak." dediğinde Can ağzı kulaklarında bir şekilde ona baktı;

-"Geyçekten mi?" dediğinde bu sefer ben cevapladım sorusunu;

-"Tabi gerçekten sıpa" dediğimde çoktan hastaneye girmiş Ayşim'in odasına doğru yürüyorduk.O sırada Ayşim'in doktorunu gördüm ve İzel'e döndüm;

-"İzel, siz gidin Ayşim'in yanına ben bir doktoru ile konuşayım çıkış işlemlerinide hallederim hem." dediğimde arkadaşım anlayışla gülümsedi ve başını tamam anlamında salladı.Derin bir nefes alarak Doktor'un yanına yürümeye başladım.Koridor'da gördüğüm doktorun yanına ulaşmak için adımlarımı hızlandırdım.

-"Doktor Bey, bakar mısınız acaba?" dediğimde doktorun yüzü bana döndü;

-"Ekin hanım,hoş geldiniz." dediğinde küçük bir tebessüm ile karşılık verdim.

-"Teşekkürler, ben Ayşim'in durumunu soracaktım.Bu hafta çıkabileceğini söylemiştiniz." dediğimde doktor gülümseyerek bana baktı.

-"Evet Ayşim hanım sorunlarının çoğunu yendi fakat bunu 4 yıl gibi uzun bir sürede başardı.Eğer randevu saatlerni aksatır ve ilaçlarını almazsa tekrar buraya dönme durumunda kalabilir." dediğinde omuzlarım çöktü.O sırada doktor konuşmaya devam etti;

-"Ev konusuna gelicek olursak zaten 3 ayda bir 1 aylığına eve gidiyordu Ayşim hanım.Ortamı yadırgıyacağını düşünmüyorum.Dilerseniz şimdi çıkış işlemlerini yapabilirsiniz." dediğinde başımı onaylar biçimde salladım ve tekrar teşekkür ederek çıkış işlemlerini yapmaya gittim.

****************************************

Eve daha yeni gelmiştik ve Can Ayşim'in kucağından inmemekte ısrarcıydı.Nitekim Ayşim'de bundan rahatsız değildi.Saat yeterince geç olduğu için İzel Can'ı yatırmaya götürmek istediğinde Can şiddetle reddetti;

-"Hayıy anne ben bugün Ayşim teyzemle uyiycam ?!" dediğinde Ayşim ona döndü;

-"Kamer,hadi hayatım sen uyu ben yanına geliceğim." dediğinde gözyaşlarımı tutmak daha zor hale gelmişti.Can'a her zaman 'Kamer' demesede Can artık ikinci ismi gibi benimsemişti.Ona her Kamer diyişinde içinde ne fırtınalar koptuğunu benim gibi kendiside biliyordu.

-"Cancığım,Ayşim teyzenin sözünü dinle bitanem" diye araya girdiğimde dudaklarını sarkıttı sonra başta Ayşim teyzesi olmak üzere hepimizi öpünce İzel ile birlikte odasına gittiler ve biz yanlız kaldık.

-"4 yıl uzun bir zaman Ayşim." dediğimde konuşmayı başlatma çabamı anlamıştı.Yavaşça başını salladı ve tekrar etti;

-"4 yıl uzun bir zaman..." dediğinde konuşmaya benim devam ettireceğim kanaatina vardım ve öyle yaptım;

-"4 yıldır bizden uzaksın,kendinden uzaksın.Bir tek Can varken gülüyosun.Kamer öldü Ayşim.Kabul et artık." dediğimde sinirlenmeye başladı.Bunları biliyordu fakat duymak canını çok daha fazla yakıyordu.

-"Sakın.Bir daha.Onun öldüğünü.Söyleme." dedi tane tane ama ben onun duvarlarına tırmanmaya başlamıştım ve düşmeye hiç niyetim yoktu;

-"O kazada Kamer bir hata yaptı,bu sizinde canınıza mâl olabilirdi.Bu hatanın bedelini kendi canıyla ödedi." dediğimde her an yumruğunu suratım geçirebilecek gibi duruyordu.Ama tam aksine derin bir nefes aldı,yumruğunu gevşetti ve gayet sakin bir şekilde konuştu.O sırada bunları söylemek yerine yumruk atmasını dilemiştim;

-"Göksu'nun yanında mutlu olduğuna eminim." dediğinde sözleri atmadığı yumruğun etkisini hissetirmişti.Bende Göksu'nun ölümünü kabullenememiştim.Benim ona yaptığım gibi o da benim yüzüme sertçe vurmayı tercih etmişti.Bu yaptığına gülümsedim ve kollarımı açtım aynı zamanda da konuştum;

-"İyileşiyorsun." dediğimde bir an sarılmıyacağından endişe ettim.Ama o beni yine şaşırttı ve 4 yıldan sonra ilk kez sarılışıma karşılık verdi.Kollarımı sıkılaştırdığımda kulağıma fısıldadı;

-"İyileşiyorum."

Yeni bir bölüm yeni soru işaretleri.Tekrar söyliyeceğim bir daha ki bölümü bekleyin.Önümüzdeki  2-3 bölümde bu soru işaretlerinden kurtulmanızı bekliyorum.Ayrıca gerçekten ben bile daha tam olarak hikayenin kurgusunu kafamda oturtamadım lütfen anlayışı olun.Okuyucu sayısı oldukça az fakat bu pek umrumda değil okuyan kişilerin beğenisini kazanmak hep ilk hedefim olmuştur.Her neyse öpüldünüz.