Bounလက္မွာပတ္ထားတဲ့နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႐ုံးဆင္းရန္၁၀မိနစ္သာလိုေတာ့သျဖင့္တက္ႂကြေနေလသည္။
အေၾကာင္းကေတာ့ ႐ုံးဆင္းတာနဲ႕Premတို႔အိမ္သို႔ဝင္ရန္ေတြးထားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ဘယ္ဘဝကေရစက္ေၾကာင့္လဲေတာ့မသိေပ။Boun Premကို ႏွစ္ခါသာေတြ႕ဖူးေပမယ့္ သူ႕စိတ္ထဲမွာအလိုလိုရင္းႏွီးေနေလသည္။
ပီးေတာ့Premရဲ႕ဝမ္းနည္းေနတဲ့မ်က္လုံးေတြ။ထိုမ်က္လုံးေတြကို Bounတစ္ေယာက္မျမင္ခ်င္ေပ။ထိုေကာင္ေလးေပ်ာ္ေနတာကိုသူျမင္ခ်င္ေနမိေလသည္။
ထိုေကာင္ေလးကိုေန႕တိုင္းျမင္ေနခ်င္တာေၾကာင့္ဘဲ Boun Premကိုသူတို႔Companyမွာ လူလိုတာနဲ႕အလုပ္သြင္းေပးမည္ဟုေျပာခဲ့ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
တကယ္ေတာ့Bounတို႔Companyမွာက ဘြဲ႕ရပီးသားလူေတြကိုဘဲအလုပ္ခန့္တာပါ။ဒါေပ
မယ့္သူPremကိုသူ႕အနားမွာေခၚထားပီး ေပ်ာ္ေအာင္လုပ္ေပးခ်င္တာေၾကာင့္ သူခုလိုစီစဥ္လိုက္ျခင္းသာျဖစ္သည္။
"ဆရာ ဝင္ခြင့္ျပဳပါ"
Premအေၾကာင္းေတြးေနတုန္း ဝန္ထမ္းေကာင္မေလးရဲ႕တံခါးဝမွေခၚသံေၾကာင့္ လွမ္းၾကည့္လိုက္ကာ
Boun: အင္း ဝင္လာခဲ့ေလ
ေကာင္မေလးလဲဝင္လာပီး သူ႕လက္ထဲမွာကိုင္လာတဲ့FileတြဲေတြကိုBounကိုေပးလိုက္ကာ
Staff: စာရင္းေလးစစ္ပီးလက္မွတ္ေလးထိုးေပးပါဆရာ
Bounလဲ စာရင္းေတြေသခ်ာစစ္ပီး လက္မွတ္ထိုးေပးလိုက္ေလသည္။ပီးေနာက္ထိုဝန္ထမ္းေကာင္မေလးအား Fileတြဲကိုျပန္ေပးကာ
Boun: ရပီ
Staff: ဟုတ္ကဲ့ဆရာ ဒါဆိုသြားခြင့္ျပဳပါအုံးေနာ္
Bounလဲေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္ေတာ့ ေကာင္မေလးလဲ တံခါးဘက္သို႔ျပန္လွည့္လိုက္ရင္းနဲ႕ မူးလဲသြားေလသည္။
Boun: ဟာ ဟိတ္ ဟိတ္ ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ
Bounတစ္ေယာက္ထိုေကာင္မေလးဆီသို႔ထသြားကာ ဘယ္ေလာက္ပင္ေခၚေခၚျပန္မထူးသျဖင့္သတိလစ္သြားသည္ကိုသိသြားေလေတာ့သည္။ဒါေၾကာင့္႐ုံးခန္းထဲမွခ်ီပီး အျပင္သို႔ထြက္လာခဲ့ေလသည္။
