Duygular karşılıklı olmalı.. İnsan üzülmemeli.. Aşık olmamalı.. Acıya alışmamalı..
Cemal, hepsini yaşadı.. Haberi olmadı.. Savaştığından..
Duyguları karşılıksızdı, aşıktı, acıyla durmadan savaş içindeydi.. Bunların farkında değildi.. Kendisine sorardı.. "Aşık mıyım ben" diye.. Sonra "saçmalık" der.. Kapatırdı konuyu.
Nisa, o çocuğa aşıktı.. Adını bile bilmediği o kişiye.. Ne aramaya cesaret etti.. Ne gerçeklerle yüzleşmeye..
Cemalden; Bugün Nisa aradı.. "Fotoğrafı gördün mü" dedi.. Bende acıyla "evet" dedim. Bilmiyorum söylerken kalbim paramparça oldu.. Kalbimin parçalarını bir tek Nisa birleştirebilirdi.. "Onun kim olduğunu sormıycak mısın?" dedi.. Ben kendimi o zaman kaybettim.. "Kim ??" dedim.. "Kim olucak?.. Sevgilim.." dedi. "Yaaa dedim.. Ne güzel.. Tanıştırırsın artık?".. "Tabi" dedi. Bian herşeyi unuttum güle güle deyip telefonu kapadım..
Sonra, gözlerimden süzülen yaşlar..
Birbirimize söz verdiğimiz o gün geldi aklıma.. Herşey ne kadarda değişti.. Aşk nedir daha bilmezken.. Bu hayale kapılmıştık.. Ama Nisa unutmuş, hem o hayali.. hem beni..
Sonra durdu, kendi kendine "sakin ol, o senin arkadaşın, o mutlu sende mutlu ol"
Sen ona aşık falan değilsin.. Öyle birden şaşırdın o yüzden.. Cemoo kendini kandırmaa..
Sen ona "AŞIKSIN" 🥺🥺
Devamkeee.. 💙💙