League Of Legends Macerası

3. Bölüm/ Uyanış

Olayın üstünden tam tamına 4 gün geçmişti. Evde çok değişik bir hava vardı. Lulu eskisi kadar neşeli değildi. Jinx ciddileşmeden duramıyordu. Poppy hep diken üstündeydi. Lux sürekli yemek yapmak zorundaydı. Soraka, Karma, Yuumi uyuyorlardı. Sett ise o kızın odasından hiç ayrılmıyordu. Neredeyse 1 ya da 2 saat uyumuştu. 

Lux mutfağı toparladıktan sonra, öylece masadan bir sandalye çekip oturmaya başladı. Son zamanlarda evde olan sessizliği bir çırpıda yırtıp atmak, o eski ışıltılı günlere geri dönmek istiyordu. Tekrar Jinx'e kızmak, Lulu'yla eğlenceli vakitler geçirmek, diğerleri ile kaliteli zaman geçirmek istiyordu. 

Herkes oturma odasında televizyon izlemeye koyulmuştu. Sett, lavaboya gitmek üzere kızın odasından ayrılmıştı. Ayrıca duşta alması gerekiyordu. Dengesiz bir biçimde odadan çıktı ve kapıyı ardından kapatırken çarptı. Odasından kıyafetlerini alıp banyoya girdi. Gürültü ile hafif bir şekilde sıçrayan Felix, gözlerini zar zor açabilmişti. Doğrulmaya çalıştığında her yeri ağrıyordu. Öylece etrafına bakakaldı. Bilmediği bir odada, hiç yatmadığı bir yatakta yatıyordu. Üzerini açmaya çalıştı. Yorgan çok kalındı. Bir şekilde ayağa kalkıp kapıya doğru yürüdü. Koridorda ayak sesleri duydu. Lux söylene söylene odasına gidiyordu..

"Hep o kız yüzünden. Evimde neşe kalmadı. Yuvam 2. Kez dağıldı. Işığım, umut olmayı unutuyor... Bunu hak etmemiştim..."

Sesler uzaklaştığında, bir kapının kapandığını duydu. Felix tam kapıya dokunmaya yeltendiğinde, başka ayak sesleri duydu.

"İyi geceler kızlar.. Sanırım yatağıma gidiyorum.."

"Görüşürüz Sett!"

"İyi geceler Sett.."

Bir başka kapı kapanmıştı.

"Sence de bu durum çok fazla uzamadı mı, Jinx?"

"Dalga mı geçiyorsun Poppy? Hayat hiç bu kadar sıkıcı olamazdı."

"Neyse, iyi geceler Jinx"

"Umarım, Poppy..."

Ve 2 kapının da ardı ardına kapanma sesi. Felix olup biteni algılamaya çalışıyordu. Kapıyı açtı ve koridorun sağına doğru baktı. Sola doğru baktığında merdivenin olduğunu gördü. Merdivene doğru yürümeye başladı ve aşağı indi. Ev çok garip görünüyordu. Televizyon boş boş çalışıyordu. Koltuğa doğru yeltenip biraz dinlenmek istedi. Her yeri hâlâ ağrıyordu ve en kötüsü; oldukça yorgun hissediyordu...

Koltuğa doğru ilerledi ve kabarık duran bir battaniyeyi kendine doğru çekti. Üstüne örtüp koltuğa oturmak istedi.

"Whaaa??"

"Yihh!"

Lulu, yattığı yerde doğrulup gözlerini ovmaya başladı.

"Jinx... Neden oturduğun yere dikkat etmiyo-..."

Felix, luluya bakakaldı.

"Sen Jinx değilsin!"

"... Seni nereden hatırlıyorum..."

"Ne dedin?"

"Oh, hiç bir şey! Biraz yorgunum, oturabilir miyim?"

Lulu toparlandı ve Felix'e oturması için yer verdi.

"Biliyor musun? Evimizi alt üst ettin! Neredeyse her gün aynı şeyi yiyoruz."
Dedi Lulu, sinirli bir şekilde.

"Ben mi?... Neden?"

"Çünkü Lux, yemek yapmak için fazla zaman harcayamayacağını söyledi. Sett'le sana bakıyorlardı! Tüm gün seni ayakta tutmak için çalışıyorlardı ve her gün makarna yemekten, makarna gibi olduk!"