Buntisin Mo'ko Engineer

[Ch43]

I am wasted. I don't know what the heck should I do to my life.  Wala na 'kong lakas para harapin pa ang bukas. Hindi ko na alam... Hinahanap-hanap ko siya, I miss her.  I miss Fea, her tiny cute fingers that lays every morning in my skin.

Nandito ako sa isang tindahan, kakatapos ko lang uminom ng isang beer, pero—"Hey, isang beer pa dito!"

Napatingin ako sa nagsalita, "Huh? Anong ginagawa mo dito Miguel?"

"Shh, I'm so sorry Zhaine. Nabalitaan ko ang nangyari, don't worry— I will find the bastard that did that to Fea and make them pay."

Pagkatapos niyang sabihin 'yon ay tila  naubusan nako ng lakas para pigilin pa ang lahat ng emosyon na dala-dala ko.

I cried, no— I didn't just cried, Humagulgol ako. Hindi ko na inisip pa kung anong iisipin ng ibang makakakita sakin dito, I don't care kung mukha akong baliw. Miguel hugged me, kasabay non ang paghimas niya sa likod ko.

"Do you want to go somewhere else? Come with me Zhaine, I know something to make you forget all of this." tinignan ko siya sa mata, yes please... Gusto kong kalimutan kahit saglit lang ang sakit...

Hindi na'ko nagtanong pa kung saan niya ko dadalhin. I badly want to forget everything for just a few time.

Mabilis lang kaming nakarating sa lugar kung saan ang sinasabi ni Miguel.

It's a hotel, pero sa entrance palang ay alam na agad na bar ang pinupuntahan ng mga tao dito. Nagkalat ang mga lasing, meron ding nagsusuka sa may gilid. Puno parin ang entrance ng mga nagpapasukan na bagong dating lang tulad namin, mahaba ang pila.

Pansin ko ang ilan sa mga dumadayo rito ay mga nasa edad 18 palang.

"Dito ba talaga tayo pupunta Miguel?" hindi niya 'ko sinagot, tinignan niya lang ako at ngumiti.

Nang kami na ang nasa harapan ay kinapkapan si Miguel, habang ako ay tuloy-tuloy lang na pinapasok.

Nagtaka man ay hindi ko nalamang pinansin ang naramdaman ko sa entrada.

May isang babaeng lumapit samin at itinuro kung saan ang available na pwesto, pagdating doon ay isa pala itong maliit na kwarto.

Mayroon lamang itong mga sofa at isang mesa sa gitna.

"Zhaine, just stay there. I just need to do something. Mabilis lang ako, padating nadin ang drinks dito." wala parin akong lakas para magsalita kaya tumango nalamang ako.

Pagkalabas niya ay siya namang pagpasok ng isang waitress dala-dala ang drinks. Pagkalapag niya sa mga ito ay yumuko lamang siya at lumabas na.

————

Ilang minuto narin ang lumipas ng lumabas si Miguel, marami narin ang nainom ko. Bahagya naring umiikot ang paningin ko.

Maya-maya ay biglang bumukas ang pinto, pumasok doon si Miguel.

Ngumiti ako ng bahagya ng makumpirmang siya na nga iyon.

Hindi ko alam bakit pero biglang nag-iinit ang katawan ko...

"Are you okay Zhaine? I'm sorry, medyo tumagal ata ako. Let's go, I'll get a room para makapagpahinga kana." hilong-hilo nako kaya hindi ko na gaanong narinig pa ang mga sinabi ni Miguel kaya sumunod nalang ako sa lakad niya.

Pagkapasok namin sa isang kwarto ay inabutan ako kaagad ng tubig ni Miguel, medyo mapakla na ata ang panlasa ko pero inubos ko parin iyon.

"Ayos ka lang ba Zhaine? What do you feel?" sumakit ang ulo ko kasabay non ang bahagyang paglapit ni Miguel...

H-hinawakan niya a-ang dibdib ko... Ilang segundo pa ay naramdaman ko na ang unti-unting pagblangko ng paningin ko...

"M-miguel... H'wagg..." pinipilit ko ang sarili kong alisin ang kamay niya sa paghawak sa maseselang bahagi ng katawan ko...

"Huh? Wala akong ginagawa sayo Zhaine, marami ka lang nainom kaya nag-iilusyon ka." wika niya kasabay ng tuluyang pagblangko ng isip ko.

————
End of Chapter 43

HOPE YOU LIKE IT!