Heaven

Μπέρδεμα

Τα χερια του περνάνε γύρω από τη μεση μου. Τα χειλη του βρίσκονται πάνω στα δικά μου και κατευθυνονται στον λαιμό μου, στην κλειδα μου και ξανά παλι στην αρχικη τους θεση.

"Αν νομιζεις οτι δεν μπορεις να το κανεις, πες μου..." με διαβεβαιωνει, ριχνοντας ένα μικρό χαμογελο.

Νεύω καταφατικά το κεφαλι και αυτός αμεσως βγαζει την μπλούζα του. Πρωτη φορά βλέπω το σωμα του. Αδύνατος, σχετικά γυμνασμενος. Κανει κινηση να βγαλει και τη δικιά μου, περνώντας τα κρύα δαχτυλά του μεσα από το ρούχο.

Ο Άγγελος δεν εχει ποτέ κρύα δαχτυλα.

"Συγγνωμη, δεν μπορώ να το κανω..." τον σπρωχνω ελαφρά από πανω μου. Βλέπω το σπασιμο που του προκαλεσα στα ματια του.

"Δεν πειραζει..." λεει απολυτα και σηκωνεται από πανω μου. Τεντωνεται και πιανει το ποτηρι με το ουίσκι που επινε.

"Μην το παιρνεις προσωπικά. Απλα...-"

"Απλά εχεις δημιουργησει ενα μπέρδεμα στο μικρό σου μυαλουδακι, και δεν μπορεις να λειτουργησεις. Αργα η γρηγορα, θα μου ελεγες οχι." λεει χιουμοριστικα μπας και με κανει να γελασω.

Εχει δικιο ο ατιμος. Τι κάνω; Το θελω και το ζητάω ή δρω επιπολαια;

Να τη χαιρεσαι την αντιδραστικότητα σου Νίνα!

"Γιαννη, συγγνωμη. Νομιζα οτι ημουν ετοιμη."

"Εγω παλι γιατί νομιζω ότι το εκανες ξεκάθαρα για σπασιμο;" λεει με νόημα και για μια στιγμή τρομαζω.

Που το καταλαβε;

Λες να το εμαθε;

Ναι, ηλιθια, απο που;

"Εσύ που το ξερεις;"

"Μολις τώρα μου το επιβεβαιωσες."

Να, παρτα Νινάκι.

Καλα, δεν ειναι οτι ξερει ποιος ειναι.

Γιατί ξερεις εσύ ποιος ειναι;

Ναι. Δηλαδή όχι. Δηλαδή...

"Άκουσε με λιγο, Νίνα. Δε θα μου φαινοταν περίεργο να άρχιζες να ενιωθες κατι για τον συγκεκριμένο. Ξερω τι παιδι ειναι και ξερω οτι είναι ικανος να σε προσέχει." τον ακουω με προσήλωση. "Είναι ενα ατομο που δεν πρεπει να χασεις την ευκαιρία να του πεις πώς αισθανεσαι γι αυτόν. Πριν ειναι πολύ αργά, γιατί μετά, δε θα μάθεις ποτέ αν μπορουσε να ειχε γινει κατι."

Εχει δικιο. Αν δε ρισκάρω δε θα μαθω.

Ειμαι δειλή. Ειμαι δειλή. Ειμαι δειλή.

"Και στην τελική, αν δε παει οπως το περιμενες η οπως το ήλπιζες...ειναι αρκετά εξυπνο ατομο για να σε κρατήσει στη ζωη του χωρις να σε πληγωσει..."

Ναι ειναι σωστός. Γιατί πάντα αυτοί που καπνιζουν χόρτο δινουν τις καλύτερες συμβουλές;

Γιατί σκεφτονται εξω απο το κεφαλι τους.

"Ευχαριστώ, εχεις απολυτο δικιο. Μονο που...συγγνωμη που σε χρησιμοποιησα για να κανω το μεσα μου να μην ειναι τοσο κενο...εισαι καλο παιδί και εγώ ειμαι σκροφα."

"Δεν εισαι σκροφα Νινάκι." μου τσιμπαει το μαγουλο. "Αν και δεν το δειχνεις, κατα βάθος εισαι πολύ ευαισθητη. Εισαι καλή φιλη..." με αγκαλιαζει.

"Πρεπει να του το πω, πριν ειναι πολυ αργα." λεω αποφασισμένα.

"Πρεπει!"

"Θα τον στριμωξω και θα του πω οσα σκεφτομαι τοσον καιρό!"

"Ναι Νίνα!"

"Θα το φωνάξω και θα αραδιάσω τα συναισθηματά μου!"

"Μπραβο κοριτσι μου!"

"Παω να βρω τον Άγγελο." αναφωνώ και σηκωνομαι ορθια.

"Τι να τον κανεις;" ρωτα ξαφνιασμενος.

"Να κανω πραξη οσα λεω τοση ωρα και εσυ συμφωνείς μαζί μου;"

"Συγγνωμη, για τον Άγγελο μιλαμε τοση ωρα;" φωναζει μπερδεμένος ο Γιαννης.

"Για ποιον αλλον;"

"Δεν εννοεις τον Νίκο;"

Ωχ χριστέ μου.