Heaven

Μου αρέσεις

Στις εννιά εχω ραντεβού με τον Άγγελο. Οχι ρομαντικό ραντεβού, εχουμε κανονισει να παμε να χαλαρωσουμε στο γνωστό μας σημειο.

Ειναι ενα παρκακι λιγο πιο εξω από την πόλη, περιτριγυρισμένο με θαμνακια το οποίο βρισκεται σε εναν μικρό λοφο.

Έκανα στα γρηγορα τα μαθηματά μου και ετρεξα να ετοιμαστώ. Ελεγα απο μέσα μου το αυριανό μαθημα της βιολογίας ενω ταυτοχρονα σκεφτόμουν τροπους με τους οποίους η μούφα εξομολογηση μπορούσε να παει στραβά.

Χωθηκα μεσα στο αφρόλουτρο για να χαλαρώσω. Και σωματικά και ψυχικά.

Αν και το δευτερο φανταζει λιγο απίστευτο.

Εχθές ο πατέρας μου μεταφερθηκε σε κλινική από υπερβολική κατάπωση χαπιών. Τον βρήκα στην κουζίνα του σπιτιου, οταν ήρθα από τον Γιάννη.

Μετά από αυτήν τη στιγμή υπαρχει ενα χασμα...δε θυμαμαι τιποτα.

Πώς μεταφερθηκε. Ποιός τον πηρε. Αν η μαμά πηγε να τον επισκεφθει.

Δε θελω να καθομαι άλλο εδω μεσα. Θελω να παω στο ατομο που ξερει καλυτερα απο καθε αλλον να με ησυχαζει.

Να με κανει να νιωθω σημαντική.

Απο τοτε που καταλαβα ότι μαλλον σταμάτησα να τον βλεπω φιλικά, πιστεύω εχω κανει προοδο στην αποδοχή των συναισθηματων μου.

Βγηκα απο το μπάνιο και φορεσα το γκρι φουτεράκι μου με το μαυρο τζιν που ειχα απλωσει στο κρεβατι.

Ισως βαλει πιό πολύ κρύο το βράδυ. Ανοιγω την ντουλάπα, σε μια προσπαθειά μου να βρω ενα πανωφορι.

Τραβάω στην τύχη μια κρεμαστρα. Η ζακετα του.

Χαμογελάω και καταλαβαίνω ενα καψιμο στον λαιμό μου. Ένα χάιδεμα στο στομαχι μου.

Μυριζει ακόμα σαν εκείνον.

'Είμαι κατω.' χτυπάει ειδοποιηση στο κινητό μου απο τον Άγγελο.

Φοραω γρηγορα τη ζακετα και τα αρβυλακια μου, κατευθυνόμενη για την κουζινα. Ανοιγω το ψυγειο και παιρνω τη σοκολάτα με ορεο και φραουλα που ειχα φυλαξει για αυτόν.

Κατεβαινω γοργά τα σκαλιά, σχεδόν παραπατώντας.

Ειμαι ετοιμη να το παραδεχτώ στον εαυτο μου. Με ελκυει καθε μικροσκοπικη λεπτομερια πανω του.

Οχι μονο στην εμφάνιση του, αλλά ποσο μαλλον στον χαρακτηρα του.

Αν ημασταν μαζί, θα ερχόμουν πιο κοντά του. Θα μπορούσε να με φιλησει. Θα μπορούσε να με λεει δικια του και εγω δικο μου.