✧YELLOW LİNE✧ BANG CHAN

☢️NEXT PERSON☢️

Sanki zaman durmuştu. Herkes susmuştu. Sadece düşüncelerimle ben kalmıştım.

Yakınmaktan bıkmıştım. Madem buraya girmiştik yakınmayacaktık.

Kararlarımı sakin kafayla almak zorundaydım. Eğer yanlış karar verirsem çocukları etkileyebilirdi.

Ayağa kalktığımda benimle beraber ayaklanmışlardı. Ama odadan çıkmalarına izin veremezdim. Elimle oturmaları için işaret verdim. Sözümü dinleyip geri oturdular.

"Koridora göz atıp geliyorum. Sakın burdan ayrılmayın."

Hiç birşey dememişlerdi. Biliyordum ne kadar güçlü görünmeye çalışsalar da çok üzülüyorlardı.

Kapıyı açıp başımı dışarıya uzattım. İşin şakası yoktu. Dikkatli olmalıyım.

Bedenimi ileri itip kapıdan tamamiyle çıktım.

Kapıyı yarı açık bir şekilde bıraktım. Yavaş adımlarla ilerlemeye başladım. Her adımımda yer adeta sallanıyordu.

Hayır gerçekten sallanıyordu. Olduğum yerde durdum. Arka tarafıma döndüm. Çocukların yanına gitmem gerekiyordu.

"Nereye gidiyorsun böyle?"

Dalga geçermişçesine konuşması beni sinirlendirmişti. Ama takmamayı seçtim. Eğer istersem onu yok sayabilirdim.

"Beni SAKIN görmezden gelme Chris. Çünkü hiç iyi şeyler olmaz."

Sakin ol ve onun dediklerini duyma Chan. Yapabilirsin.

"Dediklerimi dinlememekte ısrarcısın demek. Peki senin seçimin."

"Göremediğim birini görmezden gelemem Bayan."

Kısa bir sessizlik olmuştu. Benim yüzümde ise bir sırıtma oluşmuştu.

"Beni görmek isteyenlere ne oldu biliyormusun Chris?"

"Sizi görmek istemediğime göre bunu bilmeme de gerek yok."

"Kalbimi kırıyorsun ama neyse ben yinede söyleyeyim. Beni görenler ilk olarak aklını kaçırıyor. Malûm ölü birisini görmek sizin için normal değil. Ondan sonra ise kanında gezen adrenalin ağır geliyor ve kalp krizi geçirerek ölüyor. Tabi ben daha önce davranıp öldürmezsem."

Tepkisiz kalmıştım. Acaba bizimkiler onu görmüşmüydü?

"Ama biz seni kameradan gördük?"

"Yüzüm açık olsaydı emin ol yanınızda olmama gerek bile kalmazdı."

"Ne için gerek kalmazdı?"

"Ölmeniz için."

Sert bir şekilde yutkunmuştum. Ama boğazımdaki yumru geçmiyordu. Boşverip koşmaya başladım. Çocukların olduğu odanın içine hızlı bir şekilde girdim.

Yerde bayılmış bir şekilde yatıyorlardı. Gidip nabızlarını kontrol ettim. Sorun yoktu. Şuan tek sorunumuz yine ve yine eksik olmamızdı.

Bu sefer ise Minho yoktu. Bu kız benimle kafamı buluyordu?!

"Umarım hediyemi beğenmişsindir. Umarım bir daha beni görmezden gelmezsin."

"SEN BENİMLE DALGAMI GEÇİYORSUN?!"

------------------

Yine ben shsjs

Ve bir sonraki bölümde görüşmek üzere.

Adrenalin:Organizmayı acil harekete hazırlamaktır.

Buarada burda adrenalinden kastım çok heyecanlanıp kalbin durması oluyor.