ကြၽန္ေတာ္ ကားကို ဒုန္းစိုင္း ေမာင္းၿပီး သူ႔႐ွိရာ ေနအိမ္ဆီကို နာရီဝက္တည္းနဲ႔ အေရာက္သြားလိဳက္သည္
"ေ႐ွာင္းေ႐ွာင္က်န္႔ ဘယ္မွာလဲ ေ႐ွာင္က်န္႔ ဘယ္မွာလဲ လို႔ "
အိမ္ထဲဝင္တာနဲ႔ အသံကုန္ ဟစ္ကာ ေအာ္ၿပီးေမးလိုက္ေတာ့ အေပၚထပ္ကေျပးဆင္းလာတဲ့ ဦးေလးႀကီးကို ေတြ႔လိုက္ရသည္
"ကြၽန္ေတာ္ ေမးတာေျပာ သူဘယ္မွာလဲ "
"အ အေပၚ "
သူကအေပၚလို႔ ေျပာတာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္း အေပၚထပ္ကို ခပ္ျမန္ျမန္ ဘဲ ေျပးတက္လိုက္သည္
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ကုတင္ေပၚမွာ လွဲေနတဲ့ သူက တကိုယ္လံုး ေသြးခ်င္ခ်င္းရဲလို႔
"ဒါက ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ "
"သခင္ေလး ထြက္သြားေတာ့ သူ ငုတ္တုတ္ထထိုင္ၿပီး ဗိုက္နာတယ္လို႔ ေျပာတယ္ ကြၽန္ေတာ္လည္း ဘာလုပ္ရမွန္းမသိတာနဲ႔ ေရေႏြးေႏြးေလး တိုက္လိုက္ၿပီးမၾကာခင္ဘဲ သူ႔ရဲ႕ ေအာက္ပိုင္းမွာ ေသြးေတြ ထြက္လာတာၿပီးေတာ့ သတိေမ့သြားေရာ ဦးေလးလဲ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိတာနဲ႔ သခင္ေလးကို လွမ္းအေၾကာင္းၾကားလိုက္တာ"
"ျမန္ျမန္ ေျမေအာက္ထပ္က ခြဲစိတ္ခန္း ကို ျပင္ထား ေသြးဘဏ္ထဲက ေသြးေတြပါအသင္႔ျပင္ထားအကူအေနနဲ႔ တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုပါ ေခၚထားေပး ၿပီးတာနဲ႔လူနာခန္းကိုပါ သန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ထား အခုခ်က္ခ်င္း သြား."
"ဟုတ္"
"ခင္ဗ်ားဘာလုပ္တာလဲ "
ဦးေလးႀကီးကသူ႔ကိုဆြဲမေနတာေတြ႔ေတာ့
"လူနာကို ေနရာ ေရြ႔မလို႔ေလ "
"မလိုဘူး သူ႔ကို မထိနဲ႔ ထြက္သြား "
"ဟုတ္"
ဦးေလးႀကီး ထြက္သြားမွ သူ႔ကို ဆြဲမလိုက္ၿပီး အက်ႌေတြ ကို ခြၽတ္ပစ္လိုက္ေတာ့ တကုိယ္လံုး အနာပလပြနဲ႔ ေတြ႔လိုက္ရတာက သူ႔ရဲ႕ ခနၶာကိုယ္
"မင္းဘာလို႔ မလိမ္မာရတာလဲ ငါဘယ္ေလာက္ထိ မင္းကို သဝန္တိုလည္းအူတိုလည္း မင္းမသိဘူးလား မင္းက ငါနဲ႔ ျပတ္သြားတာေတာင္မၾကာေသးတျခားတစ္ေယာက္နဲ႔ ျပံဳးရီေနႏိုင္တယ္ေပါ့ေလ မရဘူး မင္းရဲ႕ အျပံဳးဟာငါတစ္ေယာက္အတြက္ဘဲ ျဖစ္ရမယ္ မင္းရဲ႕ နာက်င္မႉ မင္းရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ မင္းရဲ႕ ေပးစက္မႈေတြအားလံုးဟာငါ့တစ္ေယာက္အတြက္ဘဲ ျဖစ္ရမယ္ မင္းကို ငါပိုင္တယ္ "
