FriendShip [On-Going]

CHAPTER EIGHT

CHAPTER EIGHT; Happy

SYDNEY'S POV

Kanina pa kami naka pasok dito sa loob ng room namin simula nung nag paalam sa amin sina Drix at Vince na papasok nalang din sila sa room nila.

Hanggang ngayon ay pinagtitinginan parin kami ng iba pang estudyante dito sa room dahil itong Mommy ni Drix ay sa harap kami ini-upo.

My God!! As in sa harap niya, at yung estudyanteng naka-upo dito pinalipat niya ng ibang upuan kaya naman mukhang nagalit pa sa amin yung dalawang estudyante dahil sa sobrang-sama ng tingin nila sa amin pero wala silang magawa.

"Ahm...Ma'am, can we start now?" mahinang sabi ni Khate, mukhang nahihiya.

"Oh, sorry...hehehe" sabi niya, tinignan niya ako at nagulat ako dahil tinaas-baba niya ang kilay niya sa akin, mukhang may pinapahiwatig. Tinaas ko nalang din ang kulay ko at pilit na ngumiti sa kanya.

"Weird..." narinig kong bulong ni Khate kaya naman napa tingin ako sa kanya at parang gusto kong mainsulto dahil sa akin siya naka tingin habang sinasabi ang salitang iyon.

"W-what the?! I'm not weird!" pahisterikal na bulong ko sa kanya.

"Yeah, you're not." walang paki-alam na sabi niya, at nakinig nalang sa Mommy ni Drix na nagtuturo na ngayon pero madalas parin ang sulyap sa aming dalawa.

"What's wrong with our teacher?" bulong ni Khate nung lumipas ang ilang minuto.

"She's always look at us" bulong na sagot ko.

"She's weird...I mean she looks like psycho."

"Yeah...maybe I can ask Drix, what's wrong with her Mom."

"You're right...if the answer of that question is 'she's psycho'. Mag papalipat ako sa ibang room."

"Me t---" hindi ko natapos ang sasabihin ko dahil nagulat ako ng biglang tumingin sa akin ang Mommy ni Drix at nginitian kaming dalawa.

Hanggang sa natapos ang klase ng Mommy Drix ay tahimik lang kami ni Khate habang nakikinig, siguro dati maingay ako pero ngayon hindi na.

Nahawa na siguro ako kay Khate! Akala mo mauubusan ng laway kapag nag salita. Antahimik niya kasi kapag naka focus siya.

*Lunch Break*

KHATELYN'S POV

Kanina pa nag simula ang lunch break pero hindi parin kami lumalabas dahil nag-aayos pa si Sydney ng gamit niya.

Antagal niya kumilos!!

Bumuntong hininga ako ng napaka-bigat, pinapahiwatig ko sa kanyang naiinip na ako. Napa tingin siya sa akin. "Sandali lang..." sabi niya at nagpa tuloy ulit sa paglalagay ng lahat ng notebook na nilabas niya bag niya.

"Bakit kasi nilabas mo lahat?" naiinis na tanong ko sa kanya.

Ngumuso siya. "Eh kasi naman..." tumigil siya, walang magawa na dahilan. "Gusto kong maayos ang notebook ko." walang-kwentang dahilan niya.

"Bakit kasi hindi mo pa sa bahay nyo inayos! Matatapos na yung lunch break, tapos tayo andito pa din!" asik ko sa kanya habang naka tingala sa kanya. Naka upo kasi ako tapos siya naka tayo na   ngayon mag ligpit habang nasa upuan niya ang bag niya.

"Hmm, hayaan mona...are you hungry?" takang tanong niya sa akin.

"No..."

"Hindi naman pala e."