Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Koş.
Kaç.
Kaç çünkü kaçmazsan boğazını sıkan el geri çekilmeyecek.
Siyah geceye serilmiş yıldızların parıltısı yolumu görmeme yardımcı olmuyor. Gökyüzünde tek bir bulut bile yok, gece buz gibi ve ben yanıyorum. Alnımdan akan ter kaşlarımı geçip kirpiklerimi ıslatıyor. Gözlerime girdiğinde canımın yandığını hissediyorum. Bacaklarımın bir yerden sonra tutmayacağını biliyorum. Yine de koşuyorum.
Koş.
Kaç.
Kaçmazsankurtulamazsın.
Çoktan yakalanmadım mı?
Hızlı nefes alışverişlerim bir yerden sonra başımı döndürmeye başlıyor. Gözlerim kararıyor ancak koşmamı bağıran ses bir an bile durmama müsade etmiyor. Beni bulamayacağını sandığım kırmızılık bir okyanus gibi çarpıyor.
Tüm o acıyı hissediyorum.
Bu bir rüya ancak hiç bu kadar gerçek hissettirmemişti.
"Benden kaçabileceğini gerçekten düşündün mü? Seni bulacağım. Seni buluyorum. Zihnini benim için aç ki-"
"Hayır!"
Koş.
Tam tersi yöne, aynı hızla koşmaya başlıyorum. Ben avım, o ise avcı. Bu rüyalar başladığında ve devam ettiğinde annemin beni karşısına alıp öğrettiği yöntemleri tek tek denemeye başlıyorum.
Eğer bu bir rüyaysa ve sen uyanmak istiyorsan canını yak Jimin. Korkma, uyandığın sürece sana bir şey olmayacak.
