Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde bir delikanlı yaşarmış. Bu genç delikanlının deli divane âşık olduğu bir kadın varmış. Gecesi gündüzü onu düşünmekle ve hayal etmekle geçermiş. Onunla uyur ve onunla güne uyanırmış. Bu sevdadan yataklara düşen genç artık ondan ayrı kalmaya dayanamayacağını fark etmiş ve tüm cesaretini toplayıp karşısına çıkmış genç kadının.
Onu bakışlarıyla açıkça hor gören ve reddeden bu kadın yine de ağzıyla bunu yapmamış ve ona bir kırmızı gül getirir ise onunla evleneceğini söylemiş. Bunu duyan delikanlı sevinçten deliye dönmüş lakin bu sevinci çok kısa süre içinde sönmüş.
Çünkü o zamanlar dünya üzerinde kırmızı gül diye bir şey yokmuş ve bu delikanlı sevdiğine kavuşmanın hiçbir yolu olmayacağını anlamış. Vazgeçmemiş ve günler gecelerce kızın kapısının önünde yatmış ama yine de onu evlenmeye ikna edememiş.
Onun bu halini her gün gören bülbül de kendi haline yanıyormuş. O çok sevdiği ve sevdasından deliye döndüğü gül, onun aşkını asla kabullenmiyormuş. Ve sevdiğin kavuşamayacağını kabullenen bülbül, ölümünün en azından o delikanlıyı mutlu etmesini istemiş ve büyük bir fedakârlık yapmış. Beyaz güle olan aşkına karşılık alamayacağını anladığı vakit gülün dikenini kalbine saplayarak kendi canına kıymış. Bülbülün kanının döküldüğü topraktan beyaz gül kırmızıya dönüşmüş.
Bülbülün fedakârlığının ardından kırmıza dönüşen gülü alan delikanlı, onunla evleneceğini söyleyen kızın yalnızca bir kez yüzüne bakmış ve arkasını dönüp gitmiş. O kırmızı gülü de onu gerçekten seven başka bir kadına vermiş.
O zamandan beri kırmızı gül sevdiğine değil, yalnızca hak edene verilirmiş...
![Beni Sev [TAMAMLANDI]](https://img.wattpad.com/cover/209353130-64-k780438.jpg)