(CONTINUATION)
...
Marli stared at jennie at hinawi ang buhok nito at ikinawit sa tenga "alam mo ba nung nakita ko kayo ng papa mo. May kakaiba na kong naramdaman? At nung hawakan kita. Nakaramdam ako ng kakaiba sayo. Ang gaan gaan ng loob ko. Kaya naisipan ko na din na iuwi kayong mag ama. Hindi dahil sakanya yon. Kung hindi. Dahil sayo" marli smile
"Tuwang tuwa ako non nung makita kita. Sobrang saya ko kapag hinahawakan kita"
Jennie smiling habang nakikinig sa mama nya.
"Binili kita ng mga gamit non. Mga gatas . Bote. Duyan . Lahat lalo na mga damit. Tuwang tuwa ako at pinag lalaruan kita kasi ang cute cute cute cute mo. Napaka cute at napaka lusog mong bata.
At kapag uwi ko galing work ikaw agad ang una kong hinahanap at hinahawakan kasi nawawala ang pagod ko kapag nakikita na kita" marli smile
"Tapos ... nung nanganak na ako kay taehyung. Hindi nag bago ang pag tingin ko sayo. Pantay ang pag mamahal ko sainyo non .
Hanggang isang araw . Nasulsulan ako ni mama ni hindi ko alam bakit ako nag pasulsol" marli said
•••••
"Masyado mong minamahal yang bata na yan e hindi mo naman yan anak" marli's mother said
Tinakpan ni marli ang tenga ni jennie "ma ano ba. Mag ingat ka nga sa mga sinasabi mo. Medyo nakakaintindi na tong bata na to . Pwede ba"
"O e totoo naman ang sinasabi ko e. Hindi mo anak yang bata na yan"
Marli sigh at ipinasok sa loob ng kwarto si jennie tapos ay binalikan ang ina nya .
"Ma. Pwede ba. ? Ayoko ng babanggitin mo ulit ang bagay na yan last na to okay?"
"Anak. Pinoprotektahan lang kita pati na yang si jennie"
"Pinoprotektaha saan ma?" Marli ask
"Na baka masaktan ka at mahirapan yang bata pagdating ng panahon at alam mo ang ibig kong sabihin marli"
Napatigil si marli.
"Hindi mo sya anak. Hindi ka nya nanay . Darating ang panahon o ang araw na kakailanganin nyong ipag tapat sakanya ang totoo nyang pagkatao. Na kakailanganin nyang malaman ang totoo." Her mother breath heavily "osige . Ano. Iaatach mo yang bata sayo at yang sarili mo? O tapos pagdating ng panahon na kailangan nyo ng ipaalam ang totoo or kung sakaling may dumating na isang ina at iclaim yang si jennie. Ano nalang mangyayari? Masasaktan si jennie? Masasaktan ka? Mahihirapan kayo lalo ka na. At masasaktan ang bata. At higit sa lahat mahihirapan yang mamili marli. Mag isip ka"
Marli tears fall
"Hindi mo sya anak at ang payo ko lang. Wag na wag mong iattach yang bata sayo para pag dating ng panahon. Hindi sya mahihirapan mamili at hindi sya masasaktan pagdating ng araw na yon"
"So sinasabi mo na ilayo ko ang loob ko sa bata ma?" Marli tears falling
"Anak. Oo. At Tanggapin mo na ang katotohanan na hindi mo sya anak. Na darating yung panahon na kukunin sya sayo ng totoo nyang ina at hindi mo yun mapipigil . Kaya nga ngayon palang anak. Ikaw na mismo ang gumawa ng paraan para lumayo ang loob sayo ng bata at ilayo mo ang loob mo sakanya para pag dumating ang tamang panahon pareho kayong hindi mahihirapan"
"Pero mahal ko na si jennie ma. Anak na ang turing ko sakanya" marli sob
"Ay nako . Mali mali. At tignan mo yang sarili mo. Ngayon palang nasasaktan ka na. Pinag sasabihan palang kita sa mga pwedeng maganap . E pano nalang kapag nag tagal na at mas napamahal ka na sa bata na yan? Di magpapakamatay ka na o baka makipag patayan ka pa. At sinong mahihirapan? Yung bata" her mother said "kaya nga pinapaalalahanan lang kita pero ikaw. Bahala ka. Bahala kang mahirapan pag dating ng tamang panahon . Kaya sya. Sige. Ituloy mo yan . At si jennie ang pahirapan mong mamili pag dumating na ang tamang panahon"
Marli's mother said and leave .
Marli burst into cry. At parang nakarealize sa mga sinabi ng mama nya na darating ang panahon . Mawawala sakanya ang tinuturing nyang anak.
••••••
Jennie tears fall
"Nagpadala ako sa mga sinabi ni mama" marli tears fall and look at jennie "at don nag simula na nilayo ko ang loob ko sayo jennie" marli voice crack "at agad din yon napansin ng papa mo na hindi nya nagustuhan . P'pero sinabi ko sakanya ang mga rason ko kung bakit. At mas lalo syag nagalit saakin. Madalas namin yon pinag aaway pero hindi non nabago ang desisyon ko na ilayo ang loob ko sayo
Jennie stared at her mother.
"Naging masama ang ugali ko sayo. Iniisnob kita . Nawalan ako ng pakealam sayo. Hindi kita pinapansin. Hanggang sa napagod nalang din ang papa mo sa pang aaway sakin at hinayaan nya nalang ako sa gusto kong gawin p'pero alam ng papa mo na nasasaktan ako sa ginagawa ko . Pero tinigasan ko ang puso ko. Nagpakatigas ako dahil yun ang gusto kong gawin. Yon ang kailangan kong gawin. To save myself and you from imotions and pain" marli tears falling
"Pero alam nyo pong mali hindi ba ma?" Jennie voice crack
"I know . And im sory" marli tears falling "alam ko mali at nasasaktan kita pero yun lang ang alam kong pwedeng gawin para hindi ka masaktan kapag dumating na ang tamang araw na kailangan mong malaman ang lahat.
Pinilit kong ilayo ang loob ko sayo pero ang totoo . Nasasaktan at nadudurog ako sa ginagawa ko . P'pero sabi ko okay lang. Basta pag dumating ang tamang panahon. Hindi ka na mahihirapan mamili at ikaw na mismo ang kusang sasama sa tunany mong ina" marli crying "kinailangan kong gawin yon. Dahil alam kong wala akong laban kapag dumating ang panahon na yon. Na kahit ano pang laban ang gawin ko. Hindi ako mananalo dahil hindi ako ang nanay mo. Kaya k'kahit durog na durog ako jennie. Ginawa ko ang mga bagay na yon" marli sobbing
Jennie crying now "at ilang lalake din ang pinag oferan mo ng katawan ko ma? Isa ba yon sa mga plano mo?" She look at her mom
Marli crying "plano lamang ang mga yon jennie. P'pero wala akong balak na ipahamak ka" she said
"Kahit na kailan hindi ko ninais na mapahamak ka. Dahil ikamamatay ko yon anak" marli burts into tears.
(TO BE CONTINUE)
