"Saan ang punta natin tita?" Jennie ask
"Sa missing group" jema said
"Lonely Missing group" jema smile
"Lonely missing group?" Jennie confused
"Yah. Grupo sila ng mga kagaya ko na namatayan o nawalan ng mahal sa buhay . Gaya ko na nawalan ng anak. At yung iba don. Nawalan ng kapatid . Magulang . Pinsan . Pamangkin . Kaibigan o kasintahan."
"Ano yung ginagawa don?" Jennie ask
"Well. Kung alam mo yung ibang samahan ng mga iniwan . Or mga broken. Or yung mga broken family saka yung mga stressed na isa isang nag sasalita sa harap para ishare yung nasa sa loob nila. Yung nararamdaman nila. Yung pain? Lahat.
Ayun. Parang ganon sa pupuntahan natin.
Habang may nararamdaman kang pain. Pwede kang mag join don. Habang nangungulila ka. Pwede ka don. Habang nasasaktan ka . Pwede kang tumayo sa harap at ishare sakanila kung ano nga ba yung nararamdaman mo o yung nasa isip mo. You can cry infront of them. Walang huhusga sayo. Lahat dadamayan ka dahil lahat ng nakikinig sayo don. Kapareho ng nararamdaman mo" jema said
Jennie nod.
▪▪▪
Lisa arrived at the house at inabutan nya ang mama nyang umiinom.
"Ma?" She approched her mom at kinuha ang alak dito.. "ma kelan ka pa natutong uminom?" She ask
"Ngayon lang. Masarap pala anak" jasmine giggle "akina yan"
"Stop ma!" Lisa glared
"Anak . Ibalik mo sa mama mo yan. Bilis"
"No ma" lisa said at itinapon ang laman ng alak
"Lisa. Naman. Ano ba hindi pa ko tapos uminom!"
"Ma look at your self. Your drunk!"
"And so?" Jasmine said
"Ma. Ayusin mo nga yang sarili mo. Prinsipal ka sa isang malaking school tapos ganyan ka? Paano kung may biglang pumunta dito at nakita ka sa ganyang sitwasyon? E di masisira ang reputasyon mo?" Lisa ask
"Matagal na lisa. Matagal ng sira ang reputasyon ko" jasmine sit on the chair "matagal na"
Lisa sigh
"Nga pala anak. Diko nalalakad yung pinangako kong scholar don sa kapatid ng kaibigan mo. E stress ako e. Hindi ko maisingit" jasmine said
"Okay lang ma. Kakausapin ko nalang sila"lisa said and stared at her mother na nakapikit na ang mata.
She kneel down at kinuha ang kamay ng mama nya then she put on her shoulder tapos ay dinala nya sa kwarto ang mama nya.
.
Pag dating sa kwarto nilapag nito sa higaan ang mama nya at kumuha ng bimpo at maligamgam na tubig para dampian ang mama nya.
Habang dinadampian ng bimpo ang mama nya. Narinig nya ang mahinang pag hilik nito.
She shake her head and sigh .
After asikasuhin ang mama nya .
Inayos nya ang kumot nito at tinitigan ang mama nya .
"Ma. Alam ko nasasaktan ka sa sitwasyon nyo ngayon ni papa. Pero sana din ma. Alam mong nasasaktan din ako dahil hindi kayo okay na mga magulang ko" she teary said and kiss her mother on forehead .
She stood up and leave.
▪▪▪▪
Pag dating ng dalawa sa lugar.
Agad silang pumasok at naupo sa mga bakanteng upuan.
Jennie look around at hindi sya makapaniwala sa nakikita nya
"Ganito kadami ang nawawalan ng mahal sa buhay at nangunguli?" She thought and sigh.
"Ampon lang ako. And i found it when i was 19years old"
She heard someone na nakikipag bidahan sa iba.
"Nalaman ko na hindi ko tunay na ina ang kinamulatan ko. And worst i found na Nawalan din sya ng anak. Kaya nung makita nya ko. Kinupkop nya ko at tinuring na anak. Pero kahit pa sabinihin namin na kontento na kami na kaming dalawa na ang mag ina?. Nandon padin yung point na gusto ko pading malaman kung sino ang totoo kong ina. Gusto ko padin syang makita. Kasi. Gusto kong mabuo.
At ganon din si mama . Gusto nya padin makita ang nawawala nyang anak." The girl sigh "minsan . Hindi sapat na kuntento kalang e. Minsan kailangan. Alam mong buo ka para mas maging masaya at malaya ka"
Nakaramdam ng kakaiba si jennie sa sinabi ng babaeng yon.
.
After a minute. Isang babae ang pumunta sa harap na may dalang mic.
"Hi everyone" the girl smile "hello sa mga bago dito. Wellcome po.. at ah. Gusto kolang po ipaalam na hindi nyo po kailangan mag salita isa isa dito sa harap para mag sabi ng nararamdaman nyo. Its okay na makinig lang po kayo dahil alam naman nating lahat na parepareho lamang tayo ng nararamdaman dito.
Kaya okay lang po na maupo lang at makinig hanggang sa matapos tayo. Ang mahalaga lang ay isa sa mga kasamahan natin dito e alam nilang may nakikinig sakanila. Okay po ba?" The girl smile "okay so tatawagin ko na ang bagong member na si mrs samson? Halika na po at ishare mo na ang nararamdaman mo" the girl said
Agad pumunta sa harap si mrs samson at kinuha ang mic tapos ay bumaba ang anouncer.
"Hi guys" she smile and breath heavily "im lidia samson . And im 55 years old . At . 25years na akong nangunguli sa aking anak"
Jennie shock "25years?" She mumble
"Hanggang ngayon. Sinisisi ko ang sarili ko sa pagkawala ng anak ko dahil napabayaan ko sya . Nawala sya mismo sa pangangalaga ko. Kahit na sinasabi ng iba na wala akong kasalanan pero feeling ko kasalanan ko kasi hindi ko sya nabantayan ng maayos" mrs samson tears almost fall "5years old sya non ng isama ko sya sa pamilihan . Sandali kong binitawan ang mga kamay nya para kumuha ng pera sa wallet ko at magbayad sa tindera ..
After kong makabayad ay ibinalik ko sa bag ang walet ko at don napansin ko na wala na sa tabi ko ang anak ko. Nag panic ako. Nag sisigaw ako . Humingi ako ng tulong para mahanap ang anak ko.
Malas pa dahil walng cctv sa lugar na yon. At mula nuon .
Mula nuon ay hindi ko na sya nakita" mrs samson sigh "namimiss ko na sya. Hindi ko alam kung anong nangyari sakanya. Minsan iniisip ko nalang na kahit.
..kahit hindi ko na sya makita okay lang . Basta buhay sya at maayos ang buhay . Dahil ang hindi ko kakayanin is kung malalaman kong matagal na syang pumanaw" her tears fall "masakit mawalan ng anak lalo na kung sa mga kamay mo mismo nawala. O kahit hindi sa mga kamay ko. Kahit anong klase pa ang nangyari sa pagkawala ng anak mo ay talagang napakahirap tanggapin . Hindi mo alam kung ano bang mararamdaman mo sa araw araw na ginawa ng dyos" mrs samson breath heavily "matutulog kang nangungulila at nasasakyan gigising kang nangungulila at nasasaktan. O Minsan nga bago ka matulog. Hihilingin mo nalang na wag ka ng magising kasi ayaw mo ng maramdaman yung paulit ulit na sakit umaga at sa gabi na bago matulog" her voice crack
Jennie now staring at mrs samson . She feel so bad for her then she look at jema na ngauun ay umiiyak na at mas lalo syang nakaramdam ng kirot sa puso.
Hindi nya alam bakit ganon nalamang ang nararamdaman nya sa twing nakikita nya itong umiiyak.
Pakiramdam nya ay nadudurog sya.
"Ayaw mo nalang gumising . Na mas gusto mo nalang mamatay dahil para ka nading paulit ulit na pinapatay ng isang nakaraan" mrs samsom now crying "g'gusto kong ibalik ang panahon . Yung panahon na nasa pamilihan ako. . At.... at kung sakali mang mabibigyan ako ng pagkakataong ibalik yon.
H'hinding hindi ko na bibitawan ang kamay ng mahal kong anak" mrs samson burst into cry at agad umakyat ang anouncer at niyakap ito.
Jennie look around at nakita nyang umiiyak ang lahat . Tapos ay tumingin sya sa tabi nya pero wala na si jema sa pwesto nito.
Nanlaki ang mga mata nya.
"Tita jema?" She stood up fast at mabilis na hinanap si jema .
Lumabas sya dahil inisip nya na baka lumabas ito
"Tita jema!" She look around and suddenly feel so scared ng hindi makita si jema.
She feel broke and her tears fall . Pakiramdam nya ay iniwan sya ng isang mahalagang tao.
"Tita jema!" Jennie yelled and burst into cry .
She cry hard ng hindi alam ang dahilan . Ang alam lang nya ay hindi nya makita ang tinatawag nyang tita jema.
"W'why i feel so much pain tita jema!" Jennie sob and looking around "where are you!!" She scream
▪▪▪
