Junior |Neymar Jr

2,1

Gece çok geç saate kadar eğlendikten sonra evlerimize dağılmıştık. Paulo 1 gün daha kalıp İtalya'ya dönecekti. Onu özleyeceğimden adım kadar eminim çok kısa bi süredir burda ama şimdiden birlikte eğlenmeye alışmıştım. Hem bana Neymar kadar kötü de davranmamıştı ya da beni rezil etmiyordu.

O ikisini kıyaslamak ne kadar doğru bilmiyorum ama Paulo yanımdayken iyi hissediyorum aklım hala Neymar'da da olsa Paulo beni şanslı hissettiriyordu.

Eve girdiğimiz de kızlar alkolün de etkisiyle uyumak istediklerini söyleyip odalarına gitmişlerdi. Bizse koltuğa oturmuş sessizce kapalı olan televizyona bakıyorduk en azından ben öyle yapıyordum.

Gözlerimi televizyondan çekip Paulo'da sabitlediğimde bana baktığını gördüm.

Neden öyle bakıyorsun be Dybala'cığım zaten gözlerin çok güzel alamıyorum senden bi de sen bana öyle bakınca dayanamıyorum.

Bu şekilde birbirimize ne kadar baktık tam bilmiyorum ama şuan elime kağıt kalem verseler yüzündeki her detayı çizebilirdim. O derece ezberlemiştim yani.

Gözlerimi dudaklarına kaydırdığımda daha önce hiç fark etmediğim şekilde güzel olduğunu fark etmiştim. Elimi kaldırıp dudağına dokundurduğumda şaşırmıştı.

Sadece o değil bende içten içe şaşırıyordum bunu yaptığıma, çok yakın arkadaşım olmasan seni öpebilirim sanırım.

Elimi dudağından çekip yanağına deydirdiğim de kımıldamadan durup ne yaptığıma bakıyordu.

Kirpiğine dokunduğumda normal olarak gözlerini kırpıştırmıştı. Elimi tekrar yanağına getirdiğimde daha fazla susmayıp konuşmaya başlamıştı.

"Ne yapıyorsun?" dedi. "Bilmiyorum"diye mırıldandım. İkimiz de ciddiydik ama bi o kadar da sarhoştuk.

Neden bu kadar mükemmel gözükmek zorundasın. Sesin, bakışların, dudakların...

Elimi saçlarına geçirdiğim de kafasını bana doğru biraz indirmişti. Yumuşacıktı ve çok güzel kokuyordu kendine özgü bi kokusu vardı ve şuan da o kokuyu daha iyi duyuyordum.

Ellerimi saçından çekip çenesinden tutup kaldırdım. Kapalı olan gözlerini açıp yüzümde sabitledi. İçimden bi ses neden onu öpmemi söylüyordu. Bilmiyorum ama bunu çok istediğim kesindi.

Elimi boynuna yerleştirip kendime yaklaştırdığım da tereddüt etmeden yaklaşmıştı. Dudaklarımı onun dudaklarına değdirdip geri çektim.

Bunu yapmamdan sonra 2-3 saniye bekleyip bu sefer o bana yaklaşmıştı ve dudaklarını benimkilerle birleştirdi.

Uzun bir süre öyle kaldıktan sonra nefesimiz kesilmiş ve ayrılmıştık onun kucağına hangi ara oturduğumu bile hatırlamıyorum.

Utanıp kucağından indim ve koltuktan kalkıp odama doğru yönelirken kolumdan tuttu.

"Gitme." diye mırıldandı. Gözlerinin içine baktığım da o mavileri koyulaşmıştı. Kolumu çekip odama çıktım. Pijamalarımı giyip dolaptan ince bi örtü ve yastık alıp aşağıya indim.

İndiğimi fark etmemişti yastığı koltuğun başına koyup örtüyü de üstüne koyup bıraktım o sıra da gözleri bana dönmüştü.

Ne yaptığıma bakıyordu anlamsız surat ifadesiyle. Yanına gidip kolundan tutup karşı koltuğa sürükledim. Gözlerimle koltuğu işaret ederken hala anlamamış gözler ile bakıyordu.

"Uzanıcak mısın artık Dybala?" diye sorduğum da şaşırıp hemen uzanmıştı. Bana da yer bıraktığında örtüyü alıp üstüne örttüm ve yanına uzandım.

Yüzlerimiz birbirine dönüktü. Yine birbirimizi incelemeye başlamıştık. Dudaklarına minik bi öpücük bırakıp gözlerimi kapadım. Bana yaklaşıp gözümden öpmüştü.

Gözlerimi açıp ona baktığımda bu sefer o dudaklarıma minik bi öpücük bıraktı gülümseyip tekrardan gözlerimi kapadım.

Nefes alıp verişi düzenleştiğin de ona sırtımı döndüm ve o da daha uyumamış olduğunu gösterip elini belime yerleştirip beni kendine çekti.

Saçlarıma öpücükler kondurup kokluyordu bunu hissedebiliyordum.
Yüzümdeki sırıtışı silip gerçekten uyumak üzere gözlerimi kapadım.

Bu bölümü yazar; 😍😆

Şimdi kendimi yazdığım en güzel bölüm olarak inandırdığım için birazcık yorum bekliyorum yorumlara pleasee...