SON GÜNAH

İNTİHAR

Bu watpatt'de yayınlandığım ilk kitap olucak.
Bana destek olun ve olası hatalarımı mazur görün lütfen.
Bölümü ve kitabı beğenmeniz dileğiyle..🍀

BÖLÜM:1 İNTİHAR

Çıktığı yol darmaduman, hiç kimseye aldırmadan koştu. Attığı her adımda, hayatındaki tüm güzellikler küle dönüşüyordu. Nereye gittiğini bilmiyordu fakat artık emin olduğu birşey vardı. Kalbine gömmüş olduğu tüm ümitler, hayaller, sevgi ve iyilik tamamen çürüyordu. İçinde bir yerlerde; kıyametler kopuyordu. Attığı her adımda, karanlık onu kör bir bataklık gibi içine çekiyordu.

Girdiği çıkmaz sokakta geri dönmekten vazgeçip, sokak lambasının altında kaldırıma oturdu. Üzerinde gri-beyaz eşofman takımı ve onun üzerine giydiği krem rengi hırkası vardı. Siyah spor ayakkabıları karanlıkla bir uyum içindeydi. Hava gerçekten de çok soğuktu. Fakat o bunu hissedemiyordu bile.

Nereye gideceğini, ne yapacağını bilmiyordu. Yinede oraya geri dönemeyeceğinin farkındaydı.

Bu ıssız sokakta başına birçok şey gelebilirdi. Ölmeyi göze alabilirdi, fakat oraya dönmeye asla niyeti yoktu.

İntikam istiyordu. Onlara hiç yaşayamayacakları acıları yaşatmak istiyordu. Kendisine yalvarmalarını istiyordu.

Zaten intikam denen şeyde bu değil miydi?
Onların size yaptıklarına karşılık birşeyler yapmak.

Saatin kaç olduğunu bilmiyordu. Muhtemelen gece yarısına yaklaşıyordu yinede olduğu yerde oturmaya devam ediyordu. Zaten gitmeye yeltense nereye gidecekti ki?

Yıllardır öfkeye dönüştürdüğü göz yaşları, hiçbir izni olmaksızın yanaklarına düşüyordu. Sevinmesi gerekmez miydi? Sonuçta o korkunç yerden kurtulmuştu. Neydi o zaman içindeki bu acı?
Neden böyle hissediyordu?

Bu yolu o seçmişti. İlk defa kendi adına bir karar almıştı ve bu karar belkide onun hayatını değiştirecekti. Kendini böyle kötü hissetmenin amacı neydi?
Belki yine bunun için pişmanlık duyacaktı ama yinede ne manası vardı ki? İstediğini almak için herşeyi yapmaya hazırdı.

Uzunca bir süre içindeki bu saçma şeyin geçmesini bekledi. Geçmedi.

Daha önce orada olduğunu fark etmediği ve ayağının dibinde duran gazoz şişesini eline alıp, sağ tarafına doğru kaldırıma vurdu. Bunu herşeyi bilerek yapmak istiyordu.

Öleceğini bilerek ve cehennemde yanmayı kabul ederek.

Sonuçta sonsuzluk diye bişey yoktu öyle değil mi?
Tüm insanlar birgün ölecekti.

Bunun birgün geç veya erken olması neyi değiştirirdi ki?

Belki Nera o günü biraz öne almak istiyordu?

Tam o an zaman bir anlığına durdu.
Kanın akışı boş sokakta bir gürültü yarattı. Durmaksızın yankılandı o ses.
Kesti kendini. Ve bunu hiçbir zaman reddetmedi. Evet hatırlamak içindi fakat içinde bir yerlerde her zaman bir intihardı. Şimdiyse o intihar gerçekleşiyordu...

⟵(๑¯◡¯๑)
Lütfen okuduktan sonra sol alt köşedeki ⭐ simgesine basmayı unutmayın 💞