"Yirmi beş dakika sonra yeni yıla giriyoruz ama sen yoksun, tuvalete düştün galiba yardım çağırayım mı?"
Tuvaletin kapısına dikilmiş sevdiğim adamın çıkmasını bekliyordum. Yaklaşık on beş dakikadır buradaydı. Başına bir şey gelmiş olamaz, değil mi?
"Aşkım çık ya da ses ver korkutma beni!"
"Ya Gece git masayı hazırla geliyorum diyorum!"
"Aman iyi be tamam, ne halin varsa gör!"
"Tuvalette ne hal görebilirim Gece saçma sapan konuşacağına git masayı hazırla Sinemler gelmeden!"
Gülerek tuvaletin kapısından ayrıldım. Umarım yeni yıla tuvalette girmezdi. Uyuyarak girenleri gördüm ama sanırım o tuvalette yeni yıla giren ilk kişi olacaktı.
Mutfaktan alınacak son bir iki parçayı misafir odasındaki masaya bıraktım. İşte, şimdi her şey tamam!
Elim masadayken gözüme parmağımda duran tektaşım ve alyansım takıldı. Ne zorluklar atlattık ama bunları takmak için! Hatırlayınca gülümsemiştim. Zor bir dönemdi ama güzeldi. Güzel olan yanı Alaz ile olan aşkımızın güçlü olduğunu görüşümdü.
Evet yakışıklı, kokusuyla büyülendiğim, konuşmasıyla düşünceli oluşuyla beni etkileyen Alaz Ataman öğretmenim ile evlendim. Evlenmek için ne badireler, ne zorluklar atlattık.
Alaz benimle ciddi düşündüğü için gidip annesiyle konuşmuş. Annesi hemen kabul etmiş. Çok sevinmiş kadıncağız. Bende duyunca çok mutlu olmuştum. Güzel bir hazırlık yaptım. Güzel giyindim kurşandım, elime çiçeğimi ve hediyemi alıp Alaz ile beraber gitmiştik. Aysen annemi zaten tanıyordum. Ama bu sefer gelini olarak gittim o eve. Alaz'ın sevdiği kız olarak gittim. Evlenmek istediği kişi olsrak gittim o eve.
Tabii hayalimdeki gibi bir karşılama olmadı. Annesi beni görünce sevinmedi. Tepkisi "hani benim gelinim?" oldu. Bunu duyunca nereden geldiğimi bilemedim. Nevrim şaştı. Alaz, ben ve Aysen annem oturup konuştuk. Kadın Alaz'ın evlenmek istediği kişinin ben oluğunu uyunca olmadık tantana çıkardı. Tabii ilk başta kırılmadım değil. Çok kırıldım. Üzüldüm. Ama zamanla alıştım. Ne bekliyordum ki, Alaz'ın annesinin beni görünce gelinim diyip sarılmasını mı? Alaz'ın annesi haklı olarak Alaz'ın öğrencisi olduğumu, böyle bir şeyi nasıl yaptığımı, bende utanma arlanma olmadığını söyledi. Aysen annem zamanla alışıp Alaz'ın kararına saygı duydu. Ya benim annem?
Annem duyunca ortalığı birbirine kattı. İlk başta annemden dayak yedim. Sonra babamdan. Babam Alaz ile aramda olanları öğrenince okulumu değiştirdi. Annem ilk başta Alaz'ı müdüre, sonra milli eğitim bakanlığına şikayet etti. Alaz görevinden uzaklaştırıldı. Annemleri ikna edemedik. Kaçmaya karar verdik. Alaz için üniversite hayallerimi bir kenara attım. Aşkım için yaptım bunu. Kaçtığımız gecenin sabahında evde olmadığımı annem fark etmiş. Sonra hemen polisi aramışlar. Muğla yakınlarında bizi yakaladılar. Allahtan on sekiz yaşıma girmiştim ki fazla bir olay çıkmadı. Yani zaten çıktı çıkacağı kadar da, Alaz'ı hapse atmak gibi olay çıkmadı. En sonunda annemgil de ikna oldu.
Sinem'den sakladığım için Sinem benim yanımda durmadı. Küs kaldık. Bir ay kadar küslüğün sonunda yaptığının saçma olduğunu söyleyip benden özür diledi. Yine eskisi gibi olduk. Fakat Sinem Alaz'a hala Alaz diyemiyordu. Hakan da öyle. Hakan ve Sinem üniversite üçüncü sınıfta evlendiler şimdi Liya adında güzel bir kızları var. Altı yıllık serüvenimiz böyleydi. İşte bizim hikayemiz.
Ya biz?
Ben üniversiteyi kazanmıştım. Gazi Üniversitesini kazanıp İngilizce Öğretmeni oldum. Üniversite ikinci sınıftayken nişanlandık. Mezun olup atanınca evlendik. Henüz yedi aylık evliydik. Çok şükür çok mutluyuz, hiçbir sıkıntımız yok.
