One place (B-Brave fanfictie)

Hoofdstuk 4. Gemengde gevoelens?

~ Dioni ~

Waarom moeten wij koken zegt Emily. Geen idee het moet van Sam zeg ik met een zucht en we lopen naar buiten. We moeten ook al boodschappen doen zegt ze en loopt naar haar fiets. Wil je anders bij mij achterop dan hoef je niet helemaal te fietsen vraag ik als ik bij me scooter sta. Als het geen moeite is vraagt ze. Nee het is geen moeite zeg ik en haal me scooter van het slot. Met Emily achterop rij ik naar de appie. Als we bij de appie zijn pak ik een mandje en we lopen naar de groeten. Wat hebben we nodig vraag ik aan Emily. Prei zegt ze als ze op het lijstje kijkt. Hier zeg ik en pak een prei en begin er mee te zwaaien. Wat doe je vraagt Emily lachend. Ik negeer het en ga door met het rond draaien van de prei. Mensen kijken naar ons zegt ze en probeert de prei van me af te pakken. Mis zeg ik. Emily begint te lachend en schud nee. Zullen we de rest van de spullen maar gaan zoeken vraag ze. Ja is goed zeg ik en doe de prei in het boodschappenmandje. Even later zijn Emily en ik klaar met de spullen voor het eten zoeken en lopen we naar de kassa. Snel rekenen we af en lopen weer naar mijn scooter. Als we thuis zijn lopen we maar gelijk door naar de keuken. We wouden iets van lasagne maken maar of dit goed gaan komen. Emily wat doe je vraag ik. Ik doe een poging tot het fornuis aan te zetten zegt ze maar het lukt niet. Dan loop ik maar snel naar haar toe voordat ze het fornuis sloopt. Het moet zo zeg ik en help haar. Als onze handen elkaar even aanraken beginnen we alle twee te blozen en trekken snel terug. Zullen we maar beginnen vraag ik en pak de spullen uit de tas. Ja is goed zegt ze en zoekt een schaal. Als we een schaal hebben gaan we eerst de schaal met bladerdeeg dingen belgen. Als we klaar zijn gaan we helemaal stuk van het lachen omdat het er niet uit ziet. Met het recept maken we de saus maar het is wel een klieder boel geworden in de keuken en zelf zitten we ook onder omdat we ook probeerde de kaassaus te maken. Als we klaar zijn doen we alles in de schaal en zetten het in de oven. Nu het leukste schoonmaken zegt Emily en zet alles in de wasbak. 

~ Samuel ~

Even later roept Dioni dat het eten klaar is en lopen we naar benden. Is het gelukt vraag ik. Nou we hebben een poging gedaan tot zegt Emily lachend met nog een rode vlek op haar gezicht. Als Dioni komt aangelopen met de schaal heeft hij ook nog een rode vlek op zijn gezicht. Wacht zegt Emily en loopt weer naar de keuken. Even later komt ze terug met een doekje en gooit hem naar Dioni maar omdat hij niet oplet komt hij in zijn gezicht. Waar was dat voor vraagt hij. Je hebt een vlek op je gezicht zeg ik en Emily jij ook. Als iedereen zit beginnen we met eten. Naar welke school gaan jullie vraagt Jai dan opeens. De rooi pannen zeggen Emily, Britt en Lindsey tegelijk. Wij ook zegt Dioni dan nou ja Jai en ik zegt hij met een big smile. Farah en Lisa gaan naar een andere school maar wel samen. Na het eten ruimen Emily en Dioni de keuken op terwijl de rest al naar boven is vertrokken. Als ik naar boven loop omdat ik even met Britt wil praten. Eigenlijk is het best een leuke meid maar ze praat nog niet zo veel denk ik bij mezelf en loop naar haar kamer. Heey zeg ik en klopt op haar deur. Binnen roept ze en ik doe de deur open. De muziek staat zacht aan en ze zit op haar bed. Je hebt al een beetje je eigen plekje van gemaakt zo te zien zeg ik. Ja zegt ze met een glimlach. Waarom zit je niet benden bij ons vraag ik en ga bij haar op bed zitten. Wil nog wennen aan hoe alles is de enige die ik hier echt ken is Emily zegt ze en zucht een klein beetje. Vind je het niet leuk hier vraag ik. Jawel maar ik mis me eigen kamer ook al moest ik die delen met Emily maar het is nu ineens allemaal zo anders. Geen ouders en geen zus op je kamer zegt ze. Mis je je ouders vraag ik. Ja toen we klein waren waren ze ook al veel weg maar ik had gehoopt dat het minder zou worden naar de mate we ouder zouden worden maar eigenlijk is het alleen maar meer geworden dat ze nu gewoon voor een heel jaar naar verschillende landen gaan zegt ze een beetje verdrietig en al ik opkijk zie ik dat er een traan over haar wang rolt. Voorzichtig geen ik haar een knuffel om haar gerust te stellen. Wij zijn er voor je zeg ik. Dankje ik had het niet beter kunnen treffen zegt ze. 

~ Cassius ~

Met Farah zit ik beneden een film te kijken terwijl de rest al naar bed is. Waarom ben jij eigenlijk nog niet naar bed vraag ik. Omdat ik niet kon slapen zegt ze met een diepe zucht. Is er wat gebeurt vraag ik. Nee dat niet maar ik voel me niet zo lekker om nu morgen op me eerste schooldag ziek thuis te blijven is ook zo ding zegt ze. Ach het kan allemaal zeg ik. Wil je wat te drinken vraag ik al ik naar de keuken loop. Doe maar water zegt ze en ik haal wat te drinken voor ons. Als er iets engs komt houd Farah snel een kussen voor haar gezicht. Nier zo fan van horrorfilms vraag ik. Nee niet als ik in een donker huis zit zegt ze. Dan doe ik toch wat licht aan zeg ik en sta op en doe een lamp aan. Dankje zo loop ik ook nergens meer tegenaan zeg ik. Maar vind je het een beetje leuk hier vraag ik en zet het geluid van de tv uit. Het lijkt me wel leuk hier nu alleen de school nog zeg ik. Maar ik mis me vrienden van me oude woonplaats wel een beetje zegt ze. Dat snap ik wel het is ook wennen de komende tijd en zeker omdat je hier met zijn 10 in 1 huis zit en soms wordt je dat te veel dat werd het met 5 al zeg ik met een diepe zucht. Maar jullie kennen elkaar al zo lang voor ons is alles nieuw de mensen en je zit ook nog eens met 5 jongens in een huis zegt ze. Dat is waar en Jai kan ongelooflijk veel rommel maken zeg ik. Dat had ik gehoord ja zegt ze lachend en neemt een slok van haar drinken. Ken je iemand van de meiden vraag ik. Nee ik ken niemand van de meiden maar hoe het er nu uit ziet lijken ze me heel aardig zegt ze. Hoe gaat het eigenlijk met je vraag ik. Wel oke maar ja mis me ouders wel een beetje ondanks altijd het gezeur over school en Dewie zegt ze en met jou. Wel goed zeg ik. Dat is mooi zegt ze. Hopelijk wordt het niet te veel ruzie in dit huis zeg ik met een diepe zucht. Hoop met je mee want je zit ook wel op elkaars lip zegt ze. Dat is waar maar ja het was een rust hier hopelijk brengen jullie meiden niet veel onrust met jullie meer zeg ik maar het komt er een beetje raar uit dus schieten Farah en ik in de lach.