അതിജീവനത്തിന്റ നാമ്പുകൾ!

ഒരു അലർജികഥ

ഒരു അലർജിക്കഥ....

(സ്വന്തം അനുഭവകഥ)

"ഓ! പിന്നെയും അലർജിയായോ?....
ഇത്തവണയെന്താ?...." 🧐

RMO പുരികമുയർത്തി ചോദിച്ചു....

"ഇത്തവണ വില്ലനായത് ഒരു ദോശയാണ്...." ഞാൻ ആത്മഗതിച്ചു....😕

"ഇക്കണക്കിന് പോയാൽ വെല്ല കഞ്ഞിയും പച്ചവെള്ളവും കുടിച്ചാൽ മതി...😂😂😂 അതാ സിസ്റ്ററിന് സേഫ്..... അവില് കഴിച്ചോ..."

"ഉം.... "😅😅

'' കുറച്ച് സമയം കൂടി നോക്ക് കണ്ണ് ശരിയായില്ലെങ്കിൽ ഇന്ജക്ഷൻ എടുക്കാം... 👍"

ഈ കോവിഡും ചീവിടുമൊക്കെ ചീറിപ്പാഞ്ഞു നടക്കുന്ന സമയത്ത് PPE ഉപേക്ഷിച്ച് കാഷ്വാലിറ്റിയിൽ ഇരിക്കുന്നതിനേക്കാൾ നല്ലത് ഡ്യൂട്ടി കഴിഞ്ഞ് ആളൊഴിഞ്ഞ സ്വന്തം ഡിപാർട്ട് മെൻ്റിൽ ഇരിക്കുന്നതാണെന്ന് ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു...🤔

എൻ്റ സീറ്റിന് മുകളിലുള്ള എല്ലാ ലൈറ്റുകളും ഓഫ് ചെയ്ത് ഒറ്റയ്ക്കിരുന്നപ്പോൾ ചിന്തിക്കാനൊന്നുമില്ലാത്തതു കൊണ്ടാവണം ഞാനൊന്ന് പുറകോട്ട് ചിന്തിച്ചു.... 🤔ഈ അലർജിക്കഥയുടെ.... സോറി... ഇടക്കിടെ വരുന്നത്കൊണ്ട് തുടർകഥയുടെ തുടക്കം എവിടന്നായിരുന്നു???🤔

കൂട്ട്കാരുമൊത്ത് പാടത്തെ മണ്ണിലും ചെളിയിലും വെള്ളത്തിലും കുത്തിമറിഞ്ഞ് വെയിലും കൊണ്ട് സൈക്കിളും ചവിട്ടി നടന്ന കാലം.....😍
അന്നൊന്നും ഈ കഥാപാത്രം അഥവാ അലർജി വന്നതായെനിക്കോർമ്മയിലേ ഇല്ല.... പിന്നെവിടന്ന്?

വല്ലപ്പോഴും വന്നു പോകുമായിരുന്ന തുമ്മലും ചുമയും തുടർകഥയായപ്പോൾ അന്നാണ് PHC യിലെ ഡോക്ടർ പറഞ്ഞ് കേട്ടത്!

" ഈ കുട്ടിക്ക് ഡസ്റ്റ് അലർജിയാണ്...."

അങ്ങനെ വീട്ടിലെ പൊടിയും ഞാനും ശത്രുക്കളായി....

അങ്ങനെ കുറേകഴിഞ്ഞപ്പോ വിവാഹം കൊണ്ട് ജീവിതം വിശാല കൊച്ചിയിലേക്ക് പറിച്ചു നട്ടു....

പിന്നത്തെ കഥ പറയണോ?

വീട്ടിലെ പൊടി.....

വീട്ടിൽ അടുപ്പ് കത്തിച്ചൂടാ...