Song for this chapter: Siguro - Yeng Constantino
"I wish I was braver to let you know I didn't want to end it with glances."
Her POV
I tried.
I tried not to have a crush on him. But my feelings surfaced and won. When I realized, I didn't know what to do. First time kong magka-crush.
Sabi ng mga kaibigan ko, ang abnoy ko daw. Imposible naman daw na wala. Lagi nila akong nirereto sa iba. I didn't budge though. Hindi naman ako affected. Hanggang sa nagsawa na lang sila.
Yeah, I know. In this generation, it seems impossible to don't like someone. But everything changed when I saw him smile.
Kahapon, inasar ako ni Janna, isa sa mga kaibigan ko. Baka daw maging matandang dalaga daw ako dahil perfect zero ang lovelife ko. O kaya naman daw baka tomboy daw ako, hindi ko lang daw sinasabi. I mentally shook my head. Kung alam lang nila.
First day of school. Senior na kami. He was from the second section na nalipat sa klase ng first section.
Sure, he was handsome. Pero nahumaling ako sa ngiti niya. No doubt, baka may girlfriend siya. His name is Caden Balmaceda.
Pero ang malas ko. Ang saklap. Hanggang tingin lang ako. He's clueless samantalang ako wagas ang kabog ng dibdib ko. Neither of my friends know. I don't want them to know. Aasarin nila ako and worse, baka kumalat. Hindi naman sa wala akong trust sa kanila. It's just that, mabilis lang talaga kumalat ang tsismis sa school.
And if that happens, I don't know what to do. That will be the most embarrassing moment for me. I don't want that to happen. Kaya mas mabuti na 'to, na wala siyang alam.
"Ms. Marden Romero, what is the velocity of..." Pagtawag ni Ms. Santos sa'kin.
While I'm reciting, I can feel the heavy gaze of my classmates. Pero isa lang ang nangingibabaw. I can feel his eyes looking at me. Bakit ko nalaman? I just feel it. The same goosebumps I feel. How his presence affect me in any other way.
The same feels whenever we accidentally have an eye contact.
Iyon lang naman ang kaya kong gawin. Ang panoorin sa siya malayo. Many times, I stare at him kapag alam kong hindi siya nakatingin. He won't even notice or acknowledge my presence. Ano ba ako sa buhay niya? Isang malaking WALA.
I observe him every time I got the chance. Kapag nagagalit siya, kapag mag-isa siya, kapag malalim ang iniisip niya. Kapag nagbabasa siya, even when he's laughing with the other girls, I stare at him. Creepy, I know. Nothing seemed to be a turn-off to me. Kahit na iba't-ibang kalokohan ang gawin niya, hindi ako natu-turn off. I like him the way he is. Lahat perpekto.
Kahit na nasasaktan ako ng palihim. Masyado kasi siyang gwapo at hindi na ako nagtaka na may magkakagusto sa kanya.
M.U nga ata sila ng kaklase kong Muse na si Althea. Pero naguguluhan ako kung sino ang gusto niya. Since I'm only watching him from afar, nakikita ko ang pagpaparamdam niya kay Olivia, kaklase ko rin. Ay ewan! Basta alam ko lang, I'm not like Althea or Olivia. I can never be like them. Malayo ako sa tipo ni Caden.
I mean, what's there to like? I'm too plain. I'm boring to be with. There's nothing special in me. And that's what depressed me. I just sighed.
Hindi ko na rin alam. Crush nga lang ba 'to? Sabi ko sa sarili ko, lilipas rin ito. Pero bakit mas lumalala? Nasasaktan na kasi ako. I know I shouldn't. Wala akong karapatan. Pero hindi maiwasan na maramdaman 'to. Minsan naiiyak rin ako. Damn feelings.
Kahit ganun ay masaya ako. It's like every pain was worth it. Iyon bang buo na ang araw mo makita mo lang siya. Lalo na ang ngiti. Dagdag pa kung tinignan ko niya. Every time, the butterflies in my stomach will surely flatter. Good mood na ako kapag ganon.
