strawberries and cigarettes, namgi

ilk defa bakışlarından korkmuştum

Bugun yayinladigim 3.bolum bu. Salip gidiyorum, cografya calisicam😔

Iyi okumalarrrrr💖💖

*

Saat 9'u bekledim sana yazmak için, çünkü 9'dan önce uyanmazdın. 'Sevgilim, bugün bana gelir misin? Konuşarak çözebiliriz.' Gönderdiğimde büyük bir heyecanla beklemeye başladım. Her defasında böyle oluyordu, her aramamda, her mesajımda küçük bir çocuk gibi hissediyordum. Senin yanında hep çocuk gibiydim.

Yazmamıştın. Akşam olmuştu, seni birçok kez aramıştım ama sen hiçbirine dönmedin. Hasta mıdır acaba, kötü bir şey mi oldu diye bütün gün kafayı yedim. Dayanamayacak duruma gelince, sana gelmeye karar verdim ve apar topar çıktım evden.

Birçok kez zile bastım, açmadın. O kadar endişeliydim ki artık daha fazla bekleyemedim ve bana verdiğin anahtarla girdim içeri. Evindeki çilek kokusu doldu burnuma. Boş koridordan geçerken seslendim sana, sevgilim dedim, fakat bir türlü ses vermedin.

Odana geldiğimde yerde oturuyordun ve boşluğa bakıyordun. Yine hatırladım. Çoğu anımızda olduğu gibi, ilk günü hatırladım. Bu sefer gözlerinde ne üzüntü, ne mutluluk gördüm. Boştu. Bomboş. Bakışların bomboştu. Ben yoktum sanki. Korkmuştum, ilk defa bakışlarından korkmuştum.