Sabah telefonumun zırıltısıyla uyandım.Yemeğimi bitirdim.Hızlıca kıyafetlerimi giyip,dışarı çıktım.Çok heyecanlıydım.Çünkü geziye gidecektim.Okula vardım.Sınıfa girer girmez herkes bana baktı.Sonra yine telefonlarına baktılar.Bende getirmiştim telefonumu.Sosyal öğretmenimiz geldi.Dersini anlattı.Otobüsün gelmesine beş dakika
kala dışarı çıktık.Otobüs geldi.Otobüse binerken izdiham yaşadık.Ben ve diğer arkadaşlarım en arkadaydık.Adları şunlardı:
Ben,Seha,Görkem,Melih,Yusuf,Mert,
Süphan,Muhammed ve kızlardı.Ben herkese dedim ki:
-Bu şoförü gözüm tutmadı.Ufak kazalar yapabiliriz.
Buna kimse inanmadığı için bana güldüler.Yola çıktık.Birdenbire araba
durakladı.Sonra yoluna devam etti.Arkadaşım bana gülerek:
-Bu muydu kaza?
Ben ona baktım hiç cevap vermeden yine önüme baktım.Aynı şey yine oldu.Bu sefer ben ona baktım.Ama o bana cevap vermedi.Ben önüme bakamadım.Çünkü birden otobüsün önü havaya çıktı.Otobüstekilerin çoğu yere düştü.Bir tepeye çıkmaya başlamışız.Tepenin en üstüne çıktık.Ve şoför beni çok sinirlendiren bir laf söyledi:
-Yanlış yöne girdik ve ters giderek çıkmaya çalışacağız.
Ters gitmeye başladık.
