Ve yolun kenarındaki demirleri kırdık.Otobüsün önü uçurumdan sarkıyordu.Ve şoför hâlâ gidiyordu.Öğretmen şoföre bağırdı:
-Duuuuur,dedi.
Bu sefer bize seslendi:
-Çocuklar arkanıza yaslanın,dedi.
Neyseki otobüs dengesini kazandı.Oradan bir çocuk bağırdı:
-Kurtulduk!,dedi.
Ve herkes arkasına yaslanmayı bıraktı.
Düşündüğüm oldu.Uçurumdan düşmeye başladık.otobüsün ön tarafından yere çakıldık.Ön taraftakiler maalesef öldü.Otobüsten çıktık.Her yerde iskeletler,kafatası ve kanlı oyuncak bebekler vardı.Galiba şoförde ölmüştü.Bir süre sonra şoför küçük bir delikten sıvı olarak çıktı.Eski haline geri döndü.Cebinden kanlı bıçağını çıkardı.Bizi kovalamaya başladı.Kızlardan Yağmur yere yığıldı.Kimse onu kurtarmak istemediği için onu ben kurtaracaktım.
Şoförün karnına tekme attım.Yere düşer düşmez seri bir hareketle bıçağını aldım.Ona sapladım.Ama hiç bir şey olmadı.Elimden bıçağı aldı.Bu sefer o bana sapladı.Şoför ayağa kalktı.
Yağmur'u kovalamaya başladı.Neyseki
çekicini düşürmüştü.Ben çabuk kalktım.şoförün kafasına indirdim.Birden patladı.Arkadaşlarım geldi.Seha bana dedi ki:
-Galiba buradan çıkamayacağız.Çünkü ileride dikenleri elektrikli teller var.Ayrıca ona dokunanların eli oraya yapışıyor.Süphan elini yapıştırdı.
Onlara karnımı gösterdim.Hepsi yaprak topladılar.Karnıma koydular.Kendimi yorgun hissediyordum.Büyük ihtimal kan kaybettiğimden olmuştu.
