Çalışmalar devam ediyordu , gruplar kuruluyordu .İlk defa birlikte calisacagim bir arkadasim olacaktı .
Buna aliskin degildim ,daha once hic arkadasim da olmamisti .Nasil bir duyguydu merak ediyordum ama korkuyordum, yalnizliga o kadar cok alışiktim ki biriyle arkadas olmak , birlikte calismak,beni tedirgin ediyordu ama bu kisinin hayatimi bu denli değiştireceğini farkinda degildim. Aslinda buna hazir da degildim...
Vv Gruplar belliydi artik Miller Darwin ile çalışacaktık. Milir ; yer halkinin baskaninin oğluydu ,bu benim icin bir sey ifade etmese de herkes kiskanc gozlerle bana bakip birbirlerine bir seyler soyluyordu.
Bunlarin hiçbiri umrumda değildi . Cunku İnsan dört ayağı üzerinde sürünmekten kurtulduğu zaman, doğa ona baston olsun diye "ideal" i armağan etmiştir. Kimi idealler; o denli değerlidir ki, o yolda yenilmek bile zafer sayılır. Beni ben yapan ve yasama amacim da uğruna emek verdiğim ideallerimdi. Onu kaybetseydim benden geriye hiçbir sey kalmazdı...
Miller çok sempatik eğlenceli biriydi ama yaptığı espriler hiçbir zaman beni güldürmeye yetmedi. Ama o benle arkadaş olmak icin her yolu denedi, bense daha once hic yasamadigim bu duyguya nasil karsilik verecegimi bile bilmiyordum. Her zaman yaptigim ve en iyi bildigim seyi yaptim yine korkup kaçmayı ....
Miller'in etrafi her zaman kizlarla doluydu, herkes adeta onunla konusmak icin mucadele ediyordu.
Bunun sebebini bir türlü anlamiyordum. Ama bildigim bir sey vardi o da bu ilginin beni rahatsiz etmesi her gecen gun milerdan daha da uzaklastim ,kendi icimde ona karsi cok ofkeliydim.
Babasinin yaptığı hatalarin acisini sürekli ondan cıkarmanın pesindeydim. Kardesimi ve annemi her ozledigimde milerdan daha da nefret ediyordum.
Sanki her seyin sorumlu oymuş gibi sanki bu caresizligime o sebep olmus gibi...
Miler bana yaklastikca ben ondan daha fazla kaçtım. Sanki tum sorunlarimi unutmustum ve hayatimdaki tek sorun millerdi.
Miler beni , calismalarimi ,hayatimi tümüyle etkiliyordu. Ne oldugunun farkinda degildim ama bu durum hic hosuma gitmiyordu.
Ona karsi olan bu tutumum tek sebebi baskanin oglu olmasi mi , etrafindaki insanlar mi yoksa baska bir sey miydi ..?
Miler birden hayatima tamamiyle dahil olmustu. Her an yakinimdaydi , ne kadar benden uzaklaşmasini istesem de yanimda olmadiginda bir seyler eksik ve tuhaf gibiydi , yillardan beri aliskin olduğum hayatim artik bir boşluk gibi geliyordu.
