Ανάμεσα στις Γραμμές

Δηλητήριο

Προς μεγάλη απογοήτευση του Άρη, η Αλίκη δεν τον αποπλάνησε εκείνο το βράδυ. Καθώς εκείνη δεχόταν με μεγάλη ευχαρίστηση τα γενναιόδωρα φιλιά του Άρη, ο οποίος παράλληλα της ψιθύριζε γλυκόλογα στο αυτί, ακούστηκαν βήματα μέσα από την κλειστή πόρτα. Η ώρα ήταν περασμένη και η μητέρα της Αλίκης είχε σηκωθεί διακριτικά από την κρεβατοκάμαρά της, που βρισκόταν ακριβώς απέναντι από της κοπέλας, για να πιει νερό στην κουζίνα, λίγα βήματα παραπέρα. Η βρύση, όμως, έκανε αρκετό θόρυβο, ώστε να υπενθυμίσει στα παιδιά ότι η γυναίκα ήταν ξύπνια. Όταν εκείνη επέστρεψε στο δωμάτιό της, η Αλίκη συνόδευσε ήσυχα τον Άρη στην εξώπορτα, όπου την αποχαιρέτησε με ένα τρυφερό φιλί.

Την ημέρα της επιστροφής στο σχολείο ύστερα από μήνες προτροπών της Ηλέκτρας, η Αλίκη άλλαξε επιτέλους θέση με εκείνη και έκατσε αυτή στη δεξιά πλευρά του θρανίου, ώστε να βρίσκεται πιο κοντά στον καλό της, του οποίου το θρανίο βρισκόταν λίγο πιο δίπλα. Δεν ήταν όμως αυτό που παραξένεψε τους συμμαθητές τους.

Ο καθηγητής της πρώτης ώρας, κ. Χούφτας (όνομα και πράγμα, αφού συνεχώς επιδίωκε να... χαϊδεύει τα κορίτσια του σχολείου) τους είχε αφήσει δέκα λεπτά νωρίτερα, καθώς κανείς δεν παρακολουθούσε στα μαθηματικά γενικής, ούτε καν αυτοί που το έδιναν πανελλαδικά, αφού η διάλεκτος του καθηγητή τους τους ήταν τόσο κατανοητή όσο τα κινέζικα. Τότε ο Άρης άπλωσε το αριστερό του χέρι, που έσμιξε το δεξί της Αλίκης. Σηκώθηκαν από τα θρανία τους και μόλις βεβαιώθηκαν ότι ο Χούφτας είχε φύγει, φόρεσαν τα μπουφάν τους και βγήκαν από την τάξη. Κατέβηκαν τους τρεις ορόφους που τους χώριζαν από το ισόγειο και κατευθύνθηκαν στην πίσω αυλή του γιγάντιου κτιρίου.

"Νόμιζα ότι δεν ήξερες από αυτά τα μέρη", πείραξε η Αλίκη τον Άρη, καθώς αυτός καθόταν σε ένα παγκάκι. Εκείνη έκατσε δίπλα του, τον κοίταξε στα μάτια και αυτός την τράβηξε κοντά του και την πήρε αγκαλιά.

"Όντως δεν σύχναζα ποτέ εδώ", είπε και πιάνοντας απαλά το κεφάλι της στα χέρια του την φίλησε στο στόμα. Ήταν αλήθεια ότι δεν πήγαινε ποτέ στην πίσω αυλή, καθώς εκεί ήταν το στέκι των ζευγαριών και όσων δεν κάπνιζαν νόμιμα τσιγάρα. Ο Άρης απεχθανόταν το απλό τσιγάρο -πόσο μάλλον το χασίς- και δεν είχε ποτέ του κορίτσι, οπότε ως τότε δεν είχε και λόγο να γίνει θαμώνας του συγκεκριμένου σημείου του σχολείου.

Ένα απλό, σύντομο αλλά ουσιώδες φιλί ήταν αρκετό για να τραβήξει το ανύποπτο βλέμμα του Ορφέα, ο οποίος εκείνη τη στιγμή έκανε βόλτα στο προαύλιο μαζί με τον Πέτρο, τον Δημήτρη και τον Γιώργο, αρκετά μέτρα ακόμα μακριά από το ζευγάρι.