💞 Kabanata bente kwatro 💞

1K 44 9
                                    

[Cattleya's POV]

**

"You don't look happy, anak." Puna ni mommy isang araw nang makita niya akong nakatingala lang sa kalangitan.

"Because I am not, Mom!" I answered honestly. Hinarap ko siya. "Can we cancel the wedding or can I run away on the wedding day, perhaps?." I asked that made her eyes widened.

"That's not you must supposed to do, anak."

"But Mom, I don't love him."

She just smiled and tapped my back.

"Just trust us. We won't let you down and I know you will be happy."

"How will I, Mom? If I'm going to marry the man that I don't love, then how will that make me happy?."

"Just trust us and be there on your wedding day. Leave everything to us and I swear, you won't regret attending it." Huling saad niya bago ako iniwan. Napabuntong hininga na lang ako.

***

Sunday.

Wedding Day.

"Just trust us!"

Yan ang patuloy na sumasagi sa isip ko habang papunta na kaming simbahan. Ilang beses ko silang pinilit ni daddy pero isa lang ang palagi nilang sagot and take note, nakangiti pa ang mga yan. Tss!

"Dumalo ka, hindi ka magsisisi. Kapag hindi ka dumalo, dun ka magsisisi."

Parang nananakot. Tss!!!

"Are you ready, anak?." Tanong ni daddy nang makababa kami.

"I'm scared I'm not, Dad."

He just tapped my back.

"Just be ready. Your groom is already waiting inside."

Napangiwi na lang ako. Ang excited naman niya. Kung sana siya na lang ang hindi dumalo. Hays! Ang harsh ko na tuloy.

Nakangiti akong binalingan nang tingin nina Mommy at Daddy. Maya maya lang ay nasa labas na kami at naghihintay na lang nang tamang signal para pumasok.

Nakita kong pumasok na ang mga taong may importanteng gagampanan sa kasal na ito at napabuntong hininga ako nang kami na pala nina Mommy ang papasok.

Nasa gitna nila akong dalawa. Nasa left side ko si Mommy at nasa right side ko naman si Daddy. Maya maya lang ay nagsimula na kaming maglakad at agad kong natanaw ang bilang nang taong dumalo sa kasal.

Napatingin ako sa harap at magkatabi ngayon sina Hanz at Austhine. Si Hanz ay ngiting ngiti habang si Austhine naman ay lumuluha akong tinignan. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko. Dapat pa ba akong umatras o tanggapin na hanggang dito na lang talaga ang lahat nang ito.

Hahakbang na sana ako paatras nang.....

"Wag anak! Trust us! Kahit ito lang, please! Magtiwala ka naman." Bulong ni Mommy.

Napabuntong hininga ako saka wala sa sariling ngumiti. I trust you, Mom, Dad! I Trust you both!

Muli kaming naglakad at konti na lang ay maihahatid na nila ako sa aking groom.

Mapait akong napangiti.

Siguro nga hanggang dito na lang talaga kami ni Austhine.

Kailangan ko na ring tanggapin dahil kasal na siya at ako ay ikakasal na din ngayon.

In life, not all that we want is we can get and achieve. Hindi lahat nang gusto natin ay makukuha natin. Humihingi tayo nang mga bagay na hindi naman para sa atin. Pinagpipilitan natin ang isang bagay na imposibleng maging atin.

And that truth really sucks. While looking at Hanz, I can see that he is really happy. Way back when we are still in America, he didn't show any signs of rudeness. Hindi din siya mapagsamantala. He never holded my hand, nor sneak a kiss on me.

I never saw any bad intentions in him. Only good and pure. That's why, maybe I should give him a chance? Because I can really see that he is happy. He is surely happy because he will be exchanging vows with me.

Sometimes, we need to forget the past and give chances to others. In that way, we could surely find the true happiness that we all want to get.

Giving chances is not that hard. Maybe loving him is not that hard also.

When I looked at Austhine, I saw longing in his eyes and I'm afraid that he will see the longing in my eyes too, so I looked away.

Malapit na malapit na kami at nang ilang pulgada na lang ang layo samin nang groom ko ay kinabahan na ako.

Kasi ito na yun e. Makakasal na talaga ako, the worst thing is dun pa sa taong hindi ko gusto.

Pwede pa bang magback out? Please say yes!

At nang nandun na nga kami.....

"Please take care of our daughter, Son!" Ani Daddy saka ako iginiya kay......

⊙﹏⊙

Blink....

⊙﹏⊙

Blink....

A-austhine?

Bakit kay Austhine? Akala ko ba kay Hanz?

Taka akong napatingin kina Mommy pero ngumiti lang sila.

"I told you to trust us, right?." Sa halip ay bulong niya.

Nanlaki ang mata ko.

D-does this mean?....

"Wife! Now what? Are you just gonna stare at me? Your groom is handsome and I definitely know that."

Asar akong napatingin sa kanya pero tumawa lang siya. Maging si Hanz na nasa tabi niya ay tumawa na lang din.

Naaasar man ay nangingiti ko pa ring tinanggap ang kamay niya. Ni Austhine. Ang totoong groom ko. How will I be happy? I think the answer is this.

Marrying someone you truly love is an enough reason for you to be truly happy.

******

A/N:

Yayyy! Epilogue na tayo!




Arrange in Marriage (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon