Taming The Gang Leader [On Going]

Chapter 5: Doomed For Gatecrashing

Bigla kong nabitawan ang hawak dahil sa mga nabasa. Napatakip ako sa aking bibig. Teka, condom? Di ba iyon yung… Mabilis kong ipinilig ang aking ulo dahil sa mga naisip. Binalingan kong muli ang drawer at kumbinsido na talagang mahanap ang cellphone ko. Napapabuntong hininga ako sa tuwing nalilipat ang aking tingin sa mga brief na maayos na nakatupi sa kabilang parte ng drawer.

My jaw literally dropped in dismay, when my eyes shifted on the thing that was slightly covered with boxer shorts. My mouth gaped. That jerk!

How dare him!

Mabilis kong hinablot ang cellphone ko. Natigilan ako nang mapansin ang isang bagay na kanina ay natatakpan lang din ng cellphone ko.

A gun.

I exhaled. I shouldn't panicked, when I've seen one before. Hindi na iyon bago sa paningin ko lalo na dahil nakahawak na ako ng ganoong bagay. My father is a former FBI agent and he had introduce me to almost everything about his work before, but it's just so unusual to know that a student owned this kind of weapon.

Napag desisyonan kong isantabi ang aking mga iniisip at manahimik nalang para matapos na ako roon. Kailangan ko ng bumalik sa dormitoryo ko. Ngunit parang hindi na ako pinapaburan ng mga langit dahil bago pa ako makatayo sa kinaroroonan ko ay nakarinig na ako ng sunod-sunod na mga yapak sa labas ng kanina lang ay tahimik na koridor.

Wala akong sinayang na oras at mabilis na isinara ang drawer bago ako dumapa at mabilis na gumapang sa ilalim ng kama para makapagtago. Wala na akong ibang magagawa, baka maabutan pa nila ako habang umaakyat ng puno. Buti na lang at medyo mahaba ang bed sheets ng kama ni Dark.

Mariin akong napalunok nang marinig ko ang pagbukas ng pinto. Kasunod nito ay ang pagbukas ng mga ilaw. Shit! Dapat kasi tinalon ko na lang yung balkonahe kahit mabalian pa ako ng buto. Malaki ang posibilidad na hindi na sila lalabas ulit. Wala na din akong ibang magagawa kundi ang hintayin silang makatulog at lumabas ng kuwarto nila. But the thing was the curfew.

What the? Bakit nakalimutan ko yung tungkol sa curfew na 'yon? Aish!

"What are we going to do with those idiots?" Boses iyon ni kuya.

Hindi ko man makita ang mukha niya dahil mga paa lang nila ang naaaninag ko, bakas naman sa kaniyang boses ang pananabik. I now knew what their subjects and it gives me goosebumps.

"I guess they don't know how to be threatened. Deal with them pretty nicely."

Biglang nagtayuan ang mga balahibo sa aking batok nang marinig ang malamig na boses ni Dark. Hindi ako sigurado kung dahil ba iyon sa air-con, pero parang times ten yung lamig ng boses niya. He had said it almost silently yet, deadly. I could already imagine what kind of deal he was referring to. Hindi ko alam kong sino ang tinutukoy nila pero kailangan pa ba talaga nilang mag-usap ng ganoong bagay habang narito ako?

Sinundan ng aking tingin ang mga paang alam na alam ko ay kay Dark. Nagsimula itong maglakad palapit sa kama na kinatataguan ko. Bigla na lamang siyang tumigil na ikinatigil din ng paghinga ko. Para ng nagkakarera sa loob ng ribcage ko. Sa tingin ko ay maririnig na din ni Dark ang bawat pagtibok ng puso ko. Did he already found out that I broke in? Naalala ko ang baril na nakatago sa drawer niya. What if he’d shoot me to death? Tahimik akong nakapagdasal ng wala sa oras dahil sa mga posibling mangyari.

"Lex, did you bring your woman here again?"

Huh?! Muntik ko ng maibulalas.

Parang saglit na nawala ang kabang nararamdaman ko. Babae pala ha? Akala ko ba bawal ang mga babae sa building na 'to? Mamaya ka kuya, lagot ka talaga kay Daddy.

"What? I did not," mabilis na pagtanggi ni kuya. "Wait, I think that's a lavender scent."

I stilled when something dawn unto me. Lavender, mga bata pa lang kami ay alam ko ng iyan ang pinaka ayaw na amoy ni kuya pero iyan din ang pinaka gusto ko sa lahat kaya isa iyan sa mga dahilan ng hindi pagkakaintindihan namin.