karanlığa karıştırılan sözcüklerimiz; bâzıları ağızdan isteyerekçıkmış maskesi taksa dâhi anlayabilirsiniz sanki bir ışık hüzmesi kerpeten ile zorla çıkarmış o lafları, ağzımızdan çıkanlar yeni doğan bir yavrunun ilk çığlıkları misali, karanlığa bahşedilen birhaykırış gibi, bağırış ve yakarışlarına yılların etkisiyle eskimeye yüz tutmuş tanrı'nın bize sunduğu yıpratılmış bir hayata benzettiğim kitaplarım şahittir, bir sokak ortasında başlıyor huylarımız, dört duvar arasında geliyoruz bu dünyaya, akıp giderken zamanzihnimizin kötü tarafındaki iyi düşünceler çatlak veriyor tıpkı bir enkaz gibi, düşüncelerimiz ceset biraz, ağır biraz, ama ağzımızdan çıkanlar her zaman hafifletilmiş yumrularımız tarafından, ağırını saklıyoruz zihnimizde, gözlerimizin akının kırmızıya dönüşeceği vakit bastıran uyku ve aklımızda dolanan tek bir düşünceileuyuyup bir daha bulutları görememeyi diliyoruz, biçimsiz tırnaklar yüzümüzü paramparça ediyor sanki, konuşamıyoruz ve bunun eksikliği tıpkı bir düşünemeyenin ki gibi, kayıp olmuş birer kaşifiz hepimiz aslında, masumcasevdiğimiz kalplerin keşfine çıkarken yolumuzu kaybediyoruz, bizden geriye kalmadı kimse, ama üzme güzel gözlerini, ağzımızdan zoraki çıkan sözlerimizin ardınabakılsaydı bu durumda olmazdık, inansaydık eğer bir gün birinin çıkıp da ruhumuzdan esintiler kattığımızfikirlerimizle sarmaşdolaşken safça delirebileceğini.
²³¹
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
