Bakas parin ang nanuyong luha ng kahapon.
Pa ulit-ulit ko itong ibinabaon.
Bakit ako,
bakit ako yung lumuluha?
bakit ako na naman yung umuunawa?
bakit palaging ako nalang yung kawawa?
bakit may mga kasalanang pa ulit-ulit mong ginagawa?
Naninikip ang aking dibdib
Tahimik akong umiiyak habang tikom ang aking bibig,
Tulala sa kawalan
Habang tumatagktak ang ulan.
Ang matay namamaga na sa pag luha.
Sinobukan kung maging normal.
Sinukan kung intindihin lahat kung ito ba ay sugo ng may kapal.
Nakikita ko sa malalim mong mata,
May biglang malalim na pag-hinga.
Hindi.. hindi ako makahinga. Kinakabahan ako sa mapait nitong bunga. Gusto ko tong takbohin. Ang layong tinahak, lakbayon ang landas na kailangan kung marating.
Ang salaman mong hawak.
Dapat makita kung gano ka lawak.
Ang taimtim na natutulog ay magigising.
Ang mga benge ay makaka kita. Mag-isip ka.
Hanggang kailan ka ganyan.
Hanggang kailan ka sunod-sunoran.
Hanggang kailan ka magtatago sa iyong totoong kataohan.
Hanggang kailan bulag sa kamundohan. Hanggang kailan ka magiging duwag sa katotohanan?
_______________________
Thanks for reading!😊
PLAGIARISM IS A CRIME!
Ps. Sorry for a short update.
Xoxo
