Anılarımızda Buluşalım

Söz verdim

Selamlar ben yazarınız. Bu bölümü yazmayı bitirdikten sonra bu yazıyı uyarı olarak yazmam gerektiğini düşündüm. Hemen uyarıya geçeyim.

Uyarı: bu bölüm fazla bok gibi oldu kusura bakmayın. Kendime engel olamadım ve aşşşırı saçmaladım. O zaman silsene diyeceksiniz. Silemiyorum... nedenini söylersem de spoiler olabilir.

Neyse daha fazla kelime kasmadan şimdi sizi bu boktan bölümle başbaşa bırakayım. İyi okumalar sizleri seviyorum ♡

~

İsteğini yerine getiricem Meltem.

Açelya'ya döndüm. Yerde diz çökerek annesinin aşağıdaki parçalanmış bedenine bakıyordu. Yüzündeki ifadeyi anlayamadım. Buraya geldiğimizden beri olduğu gibi korkutucu bir şekilde sakin gibiydi. Ama her an kahkaha atmaya da başlayadabilirdi. Onun yanına yürüdüm.

Yanına gelince yüzüne sert bir tokat attım.

Mir
"Kendine gel ve ayağa kalk. Meltem öldü. O tuhaf kendini ve başkalarını patlatacağın şey de. Daha fazla burada durmana gerek yok. Hadi aşağı inelim. Burada duramayız."

Açelya bana bakmadı. Arkamdaki bir yere yüzündeki ifade hiç değişmeden bakmaya devam ediyordu. Bir anda gülmeye başladı.

Mir
"Niye gülüyorsun?"

Açelya
"Hiç acıtmadı"

Yanağı tokadım yüzünden tamamen kırmızıydı ama acıtmadığını söylemişti... belki Meltem'den bahsediyordur..??

Açelya
"Komik değil mi? hiç acıtmadı. Hiçbir şey hissetmiyorum"

Evet Meltem'den bahsediyormuş. Ne demem lazım ki?

Mir
"Komik değil. Hiçbir şey hissetmemen normal. Bunu sana yapan... annendi sonuçta."

Açelya
"Hm? Benim yerime sinirleniyor musun? Gözlerimden yaş gelicek şimdi"

Açelya arkasına döndü ve hâlâ ağlayan Hale'yi görüp gülümsedi.

Açelya
"Demek ağlayabiliyorsun... özendim."

Zamanımız yok.

Mir
"Açelya beni dinle. Yaptıklarından sorumlu olman lazım. Sadece o zaman yeniden başlayabilirsin."

Açelya
"Boşuna uğraşıyorsun."

Uyarı
"Son bir dakika"

Açelya'ya bakmaya devam ettim. Yüzü boştu. Duyduğu şeyden sonra ise gülümsedi.

Açelya
"O tuşa basmasam bile şimdi robotlar harakete geçicek ve sonra bu bina çökcek. Yani boşuna uğraşma."

Napmam lazım diye düşünürken Açelya elini çenesine koydu ve daha fazla gülümsemeye başladı.

Açelya
"Anneme söz vermiştin değil mi?"

Bunu diyip önüne gelen saçlarını geri attı. Yani tam olarak söz verdim diyemem ama..

Açelya
"Mir. Yardımın için çok teşekkür ederim. Ama ne yarını ne de ötesini görmek istemiyorum. Sonsuza kadar bu günde kalmak istiyorum."

Bunu dedikten sonra oturmayı bıraktı ve yere uzanıp gökyüzüne bakmaya başladı.

Açelya
"Uzun süredir uyumuyorum hem. Yoruldum."

Hale gelip Açelya'nın kırık olmayan elini tuttu ve sallamaya başladı.

Hale
"Açelya kalk."

Açelya
"Niye? Bırakın işte beni."

Açelya sinirli bir şekilde doğruldu. Hale de onun karşısına oturdu.