Ride Or Die (BaekYeol)

4- Yardım Çağrısı, ChanYeol Kapıda

*Yardım Çağrısı, ChanYeol Kapıda*

Keyifli okumalar diliyorum.

Yazarken 100 tane şarkı dinlediğimden ve ne dinlediğimi bilmediğimden şarkı bırakamıyorum. Playlistinizi açın, ne gelirse bahtınıza.

•••

Günler geçmişti öpücüğün üzerinden ama ChanYeol, o günden beri derste öğretmeniyle göz göze bile gelemiyordu. Öpülen kendisiydi, mağdur olan oydu ama utanan taraf da oydu.

Arkadaşları onun öğretmenlerine ağzının suyu akarak bakmadığını fark ettiklerinde onu köşede -okulun kafeteryasında- hemen sorguya çekmişlerdi tabii. Garipti, çünkü ChanYeol, YoonGi'yle gey bara gittiği geceden beri öğretmeni hakkında arkadaşlarının başını şişirmiyordu. O bara gidip de öğretmenleriyle karşılaşmalarını bile ChanYeol'den önce YoonGi anlatmıştı diğerlerine. Herkes ChanYeol'den bekliyordu ama o, kendi içindeki savaşla boğuştuğundan güncel haberleri kimseyle paylaşamamıştı.

Ne yapacaktı? Öpücüğü görmezden gelemezdi çünkü lanet olası basit bir buse değildi. Resmen dudaklarından ruhunu emmişti hocası. Bu yüzden unutmak istese de unutamıyordu. Ayrıca öğretmeni de hâlâ eski formunu koruyarak herkese ölümcül bakışlar atıp laflarını esirgememezlik yapmıyordu. Herkese neyse, ChanYeol'e de aynı şekilde davranıyordu. Ve ChanYeol bir şeyden emindi ki öğretmeni, ondan hoşlandığını anlamıştı ya da şüphelendiği için onu sıkıştırarak emin olmaya çalışıyordu. Bunu arkadaşlarına söyleyip de onların da fikrini almak için can atıyordu ChanYeol. Çünkü kendi içinde bir şeylere karar vermek onu çıldırtmaya kadar götürmüştü.

-Hadi dostum. Önemli bir şey, diyerek hepimizi topladın ve susuyorsun.

Yutkundu ChanYeol. Tırnaklarının kenarındaki etleri yolmaya başladığında nasıl söylemesi gerektiğini bilmediğinden ve söylediğinde nasıl bir tepki alacağını bilmediğinden gergindi. Arkadaşlarına söyleme kararını bile zar zor almış ve onlara, önemli olduğunu belirttiği bir mesajla yanına çağırmıştı. Bu arada hâlâ okuldaydılar ve onların her türlü boktan kararlarına tanıklık eden kafeteryadaki masalarındaydılar.

-Park Chan, biraz da kasarsan kabız olacaksın güzelim.

Tekrar yutkundu ChanYeol. Lanet olası olayları dakikasında arkadaşlarına söylerdi ama bu sonuncusunu bir türlü anlatmaya çekiniyordu. Bu tür konuları konuşabildiği arkadaşlara sahip olduğu için çok şanslı hissediyordu, belki ağzındaki baklayı da söylerse o zaman daha mutlu olurdu.

-Yeol-ah, düşünüyorum da acaba Bay BYUN bizi eve bırakırken mi bir şey oldu?

Dudağını büzüp de tavanla ilişkiye giren YoonGi'ye göz ucuyla bakıp başını eğdi ve dudaklarını ısırdı ChanYeol. Arkadaşı ise düşüncelerinin devamını söylüyordu.

-Nedense o günden beri sessizsin.

-Kesin o zaman bir şey oldu. Bakın! Başını eğiyor. Dökül bakalım Park ChanYeol bey.

-Aigoo, hemen anlatıyorsun kardeşim.

-Seni dinliyoruz Park Chan.

Dudaklarını kanatmasına ramak kala kendine biraz özgüven aşılamış ve başını kaldırmıştı ChanYeol. Masayı kaplayan arkadaşları nefes almadan ona bakarken tekrar yutkundu ChanYeol.