KAÇIŞ!
Karşımda ki adama duyduğum öfke hiçbir şeye benzemezdi. Ondan kaçtıkça sanki kucağına geri düşüyordum. Nefret ettiğim gözlerine tekrar çıkardım bakışlarımı. " Benden ne istiyorsun? Artık yeter! " Boğazımı yırtarcasına bağırdım. Artık ne ondan ne de bana yapabileceklerinden korkuyordum. İçimde saf nefret ve kin vardı...