Vişneler Beklemez

Mihrimah'ın gölgesi süzülerek lila perdenin ardından odaya giriyordu. Saat 12'yi vururken kız aniden gördüğü seraptan uyandırıldı. Gördüklerinin etkisiyle gök maviye küçük adımlarla yürüdü. Nefesleri her zamankinden daha hızlıydı. Gördüklerinin bir kısmını çoktan unutmaya başlamıştı. Hatırladıklarını davranışlarına geçiremeyeceğinin farkındaydı, büyümüşte küçülmüştü. Annesi kızı tembihlemişti, karanlıktan korkmamalısın, çok kolaydı sanki.
Bir miktar rüzgarın uğultusu yetiyordu. İpek saçlarını arkaya elleriyle ittirdi. Pembe tokasının küresine yansıyordu, yön bulmaya yardımcı küçük gezegenler.
🍒🍒🍒🍒🍒🍒🍒
Ay yüzlüm...
Kadere bak! Yıllar önce Maraşta'ki kız karşıma çıkmıştı işte.
Allah seni bana yazmıştı.
Sen hatırlamamış olsan bile...
Kader bir daha karşılaştırır mı bilmem ama gözüm gördü kalbim sevmişti.
🍒🍒🍒🍒🍒🍒🍒