Psikolojik Bi Manyağın İç Sesi

Zaman Hızlı Hızlı İşliyor.Ya Zamanı Durdurmam Gerek Yada Düşüncelerimi Kurutmak.Moralimi Bozan Şeylerin Hepsini Unutmam Gerek Aslında Ama Takıntılıyım Yapamam.Yaşadığım Her Olumsuz Olayı Kendi İçimde Büyütüyorum.Günlerdir Bu Odada Tıkılı Kaldım.Sabahların Körüne Kadar Sessiz Çığlıklar Atıyorum.Kimsenin Duyamadığı Fakat Benim Basımı Ağrıtan Çığlıklar.Kimse Beni Anlamaya Çalışmıyor Sanki Ben Durduk Yere Onlara Kin Güdüyorum.Öyle Davranıyorlar Garip Değilmi ? Bende Normal Davranmak İstiyorum. Bu Mutluluk Maskesini Takmaktan Yoruldum.İnsanlar Beni Normal Sanıyor. Ama Ben Hic Bi Zaman Onlar Gibi Olamam İnsanların Gururuyla Oynayamam,Onları Kücük Göremem,Onları Süründüremem. Onlar Beni Deli Sanıyor Fakat Akıllı Olan Benim Ve Tek Merak Ettiğim Ben Bu Hala Nasıl Geldim ?