Ehvenişer

Dudaklarımda hissettiğim baskı, gözlerimi sımsıkı kapatmama sebep olurken bu an hiç bitmesin istedim.
Ruhumu harlayan ateşi, ikimizi de küle çevirecekti biliyorum.

Fakat ben yanmayı bile göze aldım.
Üzerimdeki elbisenin fermuarını hızla açtığında onunla birazdan bütünleşecek olma düşüncesi kalbimin daha hızlı çarpmasına sebep oldu.

Geri çekilip elbisenin kollarını çıkarmama yardımcı oldu. İçimde sönmeyen ateş devam ederken uslu bir çocuk gibi beni soymasını bekliyor, onun güzel yüzünü izliyordum.

Açıkta kalan omzuma nazik bir öpücük sunarken gözlerim tekrar kapandı. O an anladım ki bu gece sönmeyen ateş yalnız bizi değil geride bıraktıklarımızı da yok edecekti.

30 Ocak 2020