Sevince

Hayatınızın hiç başkası üzerine kurulduğunu hissettiniz mi? Başkaları için yaşadığınızı falan. Ben hissettim, farkettim. Ama geç oldu biraz. Terkedildim. Ve dönüp hayatıma baktım. Her şeyimi ona göre ayarlamıştım. Yemek yeme saatlerime varana kadar her şeyi. Alışverişe çıktığımda aldıklarımın hepsi onun kriterlerine uygun olmalıydı. Onun izin vermediği hiç bişeyi yapmamalıydım. Kendi başıma karar verdiğim bişey yoktu hep ona danışırdım. Neden mi bu kadar boyun eğdim? Çünkü sevdim. Kimsede bulamadığım şevkati ondan buldum. Lanet hayatın acılarını sadece onun yanında unuttum. Mutluydum. Sonra o gitti. Yıllarımı beraber geçiridiğim kişi beni terketti. Ortada kalmışlık hissi var ya sonuna kadar yaşadım. Ne yapıcağımı bilemedim, nefes almak bile acı verdi. Her sabah ağlayarak uyandım gece ağlayarak uyudum. Unutursun diyenlere tek bir cevabım oldu. " Ben onu unutmak için sevmedim, gelene kadar bekleyeceğim." 2 ay oldu gideli. Hala seviyorum, bekliyorum ve bekleyeceğim.. İşte insan sevince..