Gözlerinin en derinine nefretle, hayal kırıklığı ile baktım. Beni o karanlığa o atmıştı. Hemde hiç acımadan. Yağmur yağmaya başlamıştı. Tartışmamız gitgide alevleniyordu. O an ağzımdan şu sözcükler yankılandı. " Keşke seni hiç sevmeseydim..." Söylediğim sözler ona ağır gelmiş olacak ki bir kaç saniye öyle kaldı. Ardından hiç beklemezcesine sözlerime karşılık verdi. " Ben seni hiç sevmedim ki zaten..." Söylediği sözler kalbime kasırga gibi inmişti. O an kalbim durmuş, nefsim kesilmişti. Öylece gözlerinin içine baktım. İnsan kaç kez ölür. Ben bir kez daha öldüm. Hayata hiç dönmeyecek, karanlığıma yine hapis olacak şekilde öldüm. HAZEL KARACA SERT....