Kibrit

"Atlas," dedi. "Eliz." dediğimde bakışlarını tekrardan yere indirdi. Sessizlik eşliğinde iki sigara içmişti o kadar ağır içiyordu ki sanki onun için zaman durmuştu.

"Neden buradasın?" Dudaklarımda oluşan o gülümsemeye karşı koyamadım. "Babam," diye fısıldadım. "Peki ya sen?" Aynı tebessümü dudaklarında ortaya çıkmasına şaşırmıştım.

"Babam," dediğinde acılarımızın hangi açıdan ortak olduğunu merak ediyordum.

"Öldü." Zaman işte o an durdu. Gözünden düşen bir damla yaşı görmek kalbimin en derinlerinde hissettiğim başka bir acıyı daha uyandırdı. Sırtını banka tamamen yasladığında başını gökyüzüne çevirdi.

...

Genç adamın babası ölmüştü, genç kızın babası ise yaşayan bir ölüydü...