Yatağın önünde durmuş korkuyla ellerimi önümde birleştirmişken olacakları bekliyordum, daha hiçbir şeye hazır değildim. Hazır olmam da gerekmiyordu, daha on altı yaşındaydım ne bekliyorlardı ki benden? Önümdeki adam yavaş adımlarla yanıma geldiğinde korkuyla yerimde titredim, "Benden sakın korkma Lavin, sen istemeden asla sana dokunmam, söz." Elini yanağıma koyup da söylediği bu sözler nedense beni, yeni doğmuşumda ilk kez annenin kucağına koyulmuşum gibi hissettirdi. Güvende.