Hayat çok güzeldi başlarda peki ya sonra sonra o güzel hayat bana kötü yüzünü gösterdi ve o günden sonra yaşamak umrumda değildi sadece babaannemi ve dedemi görmek istiyordum . Babaanem kanserdi pankreas kanseri adını hiç duymamıştım taki o zamana kadar dedem senelerdir hastaydı zaten onlar bu hayatta gördüğüm en kalbi temiz en saf insanlardı onları jerşeyden çok seviyordum annem ve babamla aram iyi değildi hayattaki tek tutunduğum insandı onlar ilk olarak dedemi hastaneye kaldırmıştık sürekli hastanedeydik sonra bi gece babaannem de rahatsızlandı aniden dudakları şişti ve hiçbir şey yiyemiyordu , yiyemiyordu . Başta babaannemin kanser olduğunu söylemediler ölünceye kadar ölünce söylediler ilk babaannem öldü öldü demek bile istemiyorum çünkü hala yaşıyorlar buna inanmak istemiyordum bütün gece ağlayıp odamdan çıkmıyordum sonra 15 gün arayla dedemide kaybettik oda gitmişti en sevdiğim örnek aldığım iki insan gitmişti bundan sonra yaşamanın ne anlamı vardı ki kafama ağrı giriyordu.