NEFES

"Nefes..."
Dedi. Durdu sonra. Elimi aldı avcumun içini öpüp kokladı. Sonra devam etti içimi cız eden sözlerine.

"Adın gibisin... Şu yarım senede benim Nefes'im oldun. Aslında yarım sene değil koskoca on yıl... sen olmadan geçirdiğim on yıl... Nefes'im olmadan geçirdiğim on yıl... Nefes almadan nasıl yaşarki bi insan? Bu beyin ölümü gibi bisey. Bitkisel hayattaymışım ben senden önce. Şimdi hayata döndürdün beni. Yeniden doğdum seninle. Yeniden açtım gözlerimi dünyaya."

Dedi. Durdu sonra o taptığım gözlerini gözlerime dikti tekrar avucumu kokladı. Koklarken gülümsedi. O içinde yaşanılası gamzeler tekrar çıktı ortaya.

"Şu kokun varya" dedi tekrar kokladi ve devam etti sözlerine

"Bu kokundan mahrum bırakma beni. Beni nefessiz bırakma. Her ne olursa olsun hep yanımda ol. Sensiz yaşayamam. Nefesim...

Dedi. Daha çok soru sorar gibi. Yaşlı gözlerimle cevap verdim

" Hmm?"

"Seni seviyorum ..."

"Bende... Bende seni seviyorum."