Ben senin bildiğin 'ben' değilim aslında.
Çok küçük bir parçam ilk okulda oturduğum cam kenarinda, başka bir parçam yağmurlu havada elimde kahvem, darma duman bir 'ben'...
Bazı bazı savaşçı.. Ama hep yenilen, çoğu zaman hatta her zaman pes eden... 
Ben senin bildiğin 'ben' değilim aslında. 
Şimdi karanlık bir yüzüm.
Yalnızlığı soğuk mısraların saç teline takılmış bir kız çocuğu...
Umudunu kayıp kasırgalarla yitirmiş yelkenli...
Ben...
Yada her neysem...
Soluk sigara dumanı bulutunun, gözleri yakan nefesi...
Çareli, çaresiz.
Ben;
Gözlerini kapattığında, göz kapaklarının sinemasindaki başrol oyuncusuyum..!