6

238 27 7
                                    

Artık noel vakti gelmiş her taraf karla kaplanmıştı.Jaemin tavan arasındaki pencereden dışarıyı izlerken omuzlarına konulan örtü ile arkasını döndü.

"Babasız ilk noelimiz.Eskiden hep kızağa binerdik.Babam hep bizim yanımızdan sürüp ikizlere göz kulak olurdu."dedi üzüntü ile Jaemin.

"Buradaki bir noel önemli değil.İkizler için bir hediye yapabiliriz noel babadan deriz."

"Büyük annemize de bir şey yapabiliriz.Bize her gün yemek getiriyor,bizi o çiçeği getirdi.Belki dışarı bile çıkarabilir."

......

"Çabuk Jaemin."dedi Mina.

"Dikkat edin yırtılmasın."

"Mükemmel olması gerek."

Kapının açılması ile yaptıkları büyük resmi eline almış ve büyük annesine dönmüştü Jaemin.

"Büyük anne?"

Kadın Jaemin'in yumuşak ses tonuyla ona döndü.Elindeki resimlere bakıp dört çocuğa baktı sonrada iç çekerek oradan ayrıldı

.....

Jaemin Mina'nın ona bağırmasıyla uyanmıştı.

"Jaemin abi hemen kalk noel baba geldi."

Jaemin küçük kızın heyecanına gülümseyip yataktan kalkmıştı.

"Bu hediye noel babadan değil.Mina ve Minho'nun tıpkı benim gibi evcilik oynayabilmesi için"

Jeno annesinin ona aldığı siyah ve oldukça şık gömleği giyip dışarı çıktı.

"Bu rengin sana yakışacağını biliyordum Jeno.Babanın gençliğine çok benziyorsun."

"Öyle mi?"

Annesi başını salladı ve onu yanaklarından öptü ve sonra sandalyede oturan Jaemin'e baktı.Kendisine aldığı beyaz üzerinde hoş ve sade nakışları olan gömleği ve yanındaki güzel kolyeyi inceliyordu.

"Bunları Paris'ten getirttim.Gömlekteki nakışlar el işlemesi senin gibi zarif birine bunlar çok yakışacak.Beğendin mi?"dedi yüzünü severken.

"Beğendim ama...bunları nerede giyineceğiz?

"Harika bir noel olmadığının farkındayım ama hediyelerim henüz bitmedi."

"Dış dünyaya bir pencere."dedi küçük televizyonu göstererek.

"Bunu babam verdi.Hepsi bu değil Bay Park diyor ki babamın bana büyük bir süprizi varmış."

"Bay Park'ta kim?"

"Babamın avukatı,sadece basit bir evrak işi olduğunu söyledi ama tüm miras bana kalacak."

Jeno ve Jaemin sevinçle annelerine sarıldılar.Buradan çıkmalarına az kalmıştı.

"Akşam benim için parti verecekler."

"Gelebilir miyiz?"

"Lütfen,bir yerde saklanırız ve sessiz oluruz.Bizi gören ya da duyan olmaz."

"Bence fazla riskli bu kadar uğraştıktan sonra."

"Uzun zamandır insan yüzü görmedik.Gerçekten tek istediğim şey bu."

"Jaemin,kes şunu.Burada hapsolduğumuzu bilirken mutlu olduğunu mu sanıyorsun?"

"Sorun değil Jeno.Gelebilirsin.İkinizde gelebilirsiniz,ikizleri uyuduktan sonra."

"Babanız öldükten sonra şans ilk defa bizden yana."

....

Jaemin ve Jeno kıyafetlerini giyinmişler,annelerini takip ediyorlardı.

flowers in the attic |nominHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin